ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ

Το παρών κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από την στήλη "ΕΝΤΟΣ..ΕΚΤΟΣ" της εφημερίδας ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ

Αν και η υπόθεση ατμοσφαιρικά παραπέμπει στην «Ζούγκλα των πόλεων» μια παλιά ελληνική ταινία όπου ο Κώστας Πρέκας σαν μάχιμος αστυνομικός ρεπόρτερ τα βάζει με τα οργανωμένα συμφέροντα που στριμώχνοντας τον κάπου βάζουν μπρος να τον σκοτώσουν,εντούτοις δημιουργήθηκε και συνεχίζει να ξετυλίγεται στις μέρες μας.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα ,μια αλλοδαπή εργαζόμενη γραμματέας του παναττικού σωματείου καθαριστριών και οικιακών εργαζομένων, δέχτηκε δολοφονική επίθεση με καυστικό υγρό το βράδυ της 22ας Δεκεμβρίου .Μοναδικό της παράπτωμα το ότι τόλμησε να μιλήσει και να απαιτήσει την τήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων του κλάδου της.Μοναδική της διαφορά με τους υπόλοιπους ευυπόληπτους συνδικαλιστές των στρογγυλών τραπεζιών της διαπραγμάτευσης, ήταν ίσως η φύση της εργασίας της. Μοναδικό εριστικό σημείο πάνω της μπορεί να μην ήταν τελικά τίποτα άλλο παρά η άλλη χώρα καταγωγής της..και δυστυχώς..ακόμα τέτοιου είδους ονόματα και καταγωγές δημιουργούν αλλεργία σε πολλούς καθαρόαιμους συνεχιστές του πολιτισμού μας.
Είναι νομίζω ένα γεγονός ορόσημο που τις ακριβείς διαστάσεις του δεν έχουμε ακόμα αντιληφθεί.Η μετά-Κούνεβα εποχή, είναι μια άλλη εποχή.Είναι η εποχή που σαν εναρκτήριο λάκτισμά της έχει την επαναφορά του εργασιακού μεσαίωνα που όποιος τολμήσει να σταθεί μπρος του κινδυνεύει να δεχτεί τα εγκαύματα της εξουδετέρωσης για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Οι εταιρείες διακίνησης και διαχείρισης των σύγχρονων σκλάβων δείχνουν τα δόντια τους με το πλέον σκληρό τρόπο την ίδια στιγμή που όλοι οι επίσημα εμπλεκόμενοι φορείς βγάζουν την ουρά τους απέξω.Η αστυνομία γρήγορα γρήγορα διαβίβασε την υπόθεση στην δικαιοσύνη, η οποία επέστρεψε την υπόθεση πάλι στην αστυνομία λόγω έλλειψης στοιχείων ..άρα το πιθανότερο ενδεχόμενο όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις είναι λίαν συντόμως να εμπλουτίσει το αρχειακό υλικό της ατιμωρησίας μας.
Σχεδόν σιωπή από τους κυβερνώντες,αποτροπιασμός από τους «πρασινίζοντες» με ελαφριά δόση από την μόνη λύση που διαθέτουν τελευταίως για όλα και ακούει στο όνομα «εκλογές»,ενώ οι καθεστωτικοί της Αριστεράς και της Προόδου σαν πιο προχωρημένοι άπλωσαν θωπευτικά την αγκαλιά και το ψηφοδέλτιο τους προκειμένου να την συμπεριλάβουν .Η άρνησή της βεβαίως ωραία ακούστηκε σαν ηχηρό χαστούκι σε τέτοιες επιλογές προπαγάνδας που συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα εντός του κομματικού μας συστήματος.
Το μόνο πραγματικά ενθαρρυντικό στοιχείο που βγήκε μέσα από αυτή την ιστορία, είναι η αντίδραση του απλού κόσμου.Ίσως βέβαια και γιατί κατάλαβαν ότι για κανέναν άλλον δεν χτυπούν οι καμπάνες παρά για τους ίδιους, αντέδρασαν και συνεχίζουν να αντιδρούν συμπαραστεκόμενοι ταυτόχρονα στην άτυχη γυναίκα. Πορείες,συναυλίες,τραπεζικοί λογαριασμοί και εκδηλώσεις για την ενίσχυση της και σωρός άλλων δραστηριοτήτων που δείχνουν τη θέληση του κόσμου να αντισταθεί στην καταπάτηση των δικαιωμάτων που έχει στη ζωή.
Εκτίμηση για την πορεία των εξελίξεων είναι δύσκολο να γίνει τη στιγμή μάλιστα που συνεχίζεται και η κρίση των χρηματικών όσο και των αληθινών αξιών γύρω μας.Το να δηλώσει όμως κάποιος την αντίδραση του και την συμπαράσταση του προς αυτόν τον άνθρωπο είναι επιβεβλημένο και ουσιαστικό για την ώρα
Τελειώνοντας και καταθέτοντας μια άποψη για το επερχόμενο δύσκολο καθώς φαίνεται εργασιακό μέλλον για όλους μας,θα λέγαμε ότι η μη ταυτοποίηση των στίχων από ένα παλιότερο τραγούδι του Μάνου Λουίζου που έλεγε «μη με κοιτάς,σε φοβάμαι…μη με κοιτάς ,μη μου μιλάς,μη με κοιτάς..» με αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας θα ήταν μια καλή ευχή να το συνοδεύσει.
Αν και εφόσον βέβαια δεν το έχουμε ήδη φοβηθεί πολύ από τώρα!