Ονομάζομαι Βάσω Γεωργοπούλου.Ζω και εργάζομαι στην ευρύτερη περιοχή της Λακωνίας
Έγραψα αυτή τη νουβέλα γιατί πάντοτε ήθελα να καταταπιαστώ με αυτή την ομάδα των ανθρώπων που παρέκλειναν από την ηθική γραμμή που επιτάσσει η κοινωνία.
Πιστεύω ότι δέχονται ρατσισμό και δεν αποτελούν ισότιμα μέλη σε μια κοινωνία με ιδέα τα πρότυπα.
Η Νουβέλα που έγραψα, βασίζεται σε φανταστικά γεγονότα.
Εισαγωγή
Είμαστε ο εαυτός μας όταν ερωτευόμαστε η μήπως σέρνουμε τη χρυσή κλωστή των αδυναμιών μας; Όταν δεν ξέρεις τα όρια σου πόσο μακριά μπορείς να φθάσεις; Κάθε ψυχή χρωστά ένα ταξίδι στον εσωτερικό εαυτό της, ώστε να βρει τις αλήθειες και να κόψει τα δεσμά της μοναξιάς της. Αυτό το μοναχικό ταξίδι καλεί η ζωή την ‘Έλλη ακολουθήσει, μιας και τα στηρίγματά της σωριάστηκαν σαν χάρτινοι πύργοι.
Η ηρωίδα είναι μια κοπέλα ευαίσθητη, εύθραυστη. Αναζητά την αγάπη και την επιστρέφει ακέραια, δίχως εγωισμό και ιδιοτέλεια. Δίνει και δίνεται. Δεν έχει σαφή εικόνα της ζωής, της ύπαρξής της. Ψάχνει μέσα από τους άλλους, τον ίδιο της τον εαυτό. Ούσα ερωτευμένη και παραδομένη στον έρωτα, αρχίζει να κάνει πρώτα της βήματα στη ζωή. Το λιμάνι της θα γίνει εκείνος. Η ανάσα και ο φάρος της.
Ο Άρης σα βάρκα σε ταραγμένη Θάλασσα, αναζητούσε τη γαλήνη σε φανταστικές διαδρομές και ουτοπικούς παραδείσους. Από εκείνα τα παιδιά που θά τα συναντήσεις συχνά να περιφέρονται άσκοπα στα σοκάκια της θλίψης, με μόνη διαφορά πως έχει μάθει να παλεύει για την ψυχή του. Σκέφτεται με σκληρή αξιοπρέπεια και χαμογελάει σπάνια, γιατί η ζωή δε του ‘χει χαρίσει ούτε ένα χάδι. Βρίσκει παρηγοριά σε ‘κείνη.
Αγάπη, που πριν δεν ήξερε τι χρώμα είχε.
Τα πάθη όμως μερικές φορές είναι πιο δυνατά απ’την αγάπη. Την πληγώνουν και κάποιες φορές άθελά τους τη σκοτώνουν. Έφυγε δίχως μια εξήγηση. Εκείνη, περιφέροντας το κορμί της στο άδειο σπίτι, προσμένοντας ένα του σημάδι, μαθαίνει για πρώτη φορά να ερμηνεύει τους εκκωφαντικούς ήχους της μοναξιάς. Βυθίζει την ψυχή και το μυαλό της στους βυθούς της αυτογνωσίας, ισορροπώντας πάνω απ’ τα συντρίμμια της
Εκείνος κουβαλώντας τις τύψεις και το μικρό του εαυτό, ψάχνει παρηγοριά στους φτιαχτούς του κόσμους.
Ο καθένας ακολουθεί τη δική του ξεχωριστή προσωπική διαδρομή. Οι συγκυρίες θα τους φέρουν και πάλι αντικριστά, όμως τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Τίποτα δε γυρίζει πίσω όπως το αφήσαμε. Κάτι θα του λείπει ή κάτι θα έχει προστεθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου