Ενδιαφέρουσα αυτή η συρραφή από μαγνητοσκοπημένα ντοκουμέντα της εποχής. Όμως υπάρχουν πολλοί μύθοι γύρω από τα πραγματικά γεγονότα τις εποχής, τους οποίους μας επέβαλλαν ως "ιστορική αλήθεια" οι πολιτικές σκοπιμότητες και η ανάγκη κάποιων ασημαντοτήτων να χτίσουν την πολιτική τους καριέρα πάνω σε πτώματα, υπαρκτά και ανύπαρκτα.
Μύθος πρώτος: Στο πολυτεχνείο σκοτώθηκαν εκατοντάδες φοιτητές και μάλιστα κάποιους πάτησε το άρμα όταν παραβίασε την πύλη. Η αλήθεια είναι ότι δύο πορίσματα κατόπιν έρευνας του ελληνικού κράτους δεν μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν περισσότερους από 15 νεκρούς. ΚΑΝΕΝΑΣ εντός του χώρου του Πολυτεχνείου και ΚΑΝΕΝΑΣ εξ αυτών φοιτητής!!! Μόνο ένας σοβαρός τραυματισμός, πολλοί ελαφρότεροι και περίπου χίλιες συλλήψεις. Αυτό επιβεβαιώνεται ότι συνέβη εντός του Πολυτεχνείου. Οι νεκροί σύμφωνα με το πόρισμα του εισαγγελέα Τσεβά είναι 15, 12 απ'αυτούς επιβεβαιωμένοι και άλλοι τρεις ανεπιβεβαίωτοι, βάσει καταθέσεων αυτοπτών μαρτύρων, χωρίς όμως να βρεθεί ποτέ πτώμα. Το πόρισμα Σαμπάνη, (έτος 1982, η κυβέρνηση του έψαχνε εναγωνίως στοιχεία που θα ενίσχυαν το μύθο και θα τόνωναν το πολιτικό προφίλ κάποιων ασημαντοτήτων σαν τον Λαλιώτη) κατέληξε σε 12 επιβεβαιωμένους νεκρούς. Σημειωτέον ότι κάποιοι από αυτούς εφονεύθησαν σε σημεία εντελώς άσχετα με το χώρο των γεγονότων, όπως π.χ. στου Ζωγράφου και στα Λιόσια. Η αλήθεια είναι ότι το τριήμερο εκείνο κάποιοι προσπάθησαν να προκαλέσουν θύματα πυροβολώντας στο πλήθος των διαδηλωτών που ήταν συγκεντρωμένοι γύρω από το Πολυτεχνείο, αλλά και σε άλλα σημεία των Αθηνών. Οι περισσότεροι από τους 12 (ή 15) νεκρούς έπεσαν από σαφαίρες που εβλήθησαν από διερχόμενα άρματα και αρκετοί από σφαίρες ανθρώπων της ΚΥΠ. Η αστυνομία συμπεριφέρθηκε βάναυσα στους διαδηλωτές, πολλοί στρατιώτες των τεθωρακισμένων πυροβόλησαν εναντίον διαδηλωτών, αλλά σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών, άντρες των ΛΟΚ συνεπλάκησαν με αστυνομικούς για να προστατεύσουν διαδηλωτές από άγριο ξυλοδαρμό. Ενδεικτικό και αυτό ότι δεν υπήρχε μια ηγεσία πίσω από τις δυνάμεις καταστολής, αλλά δύο με συγκρουόμενα συμφέροντα. Η μία, του δικτάτορα Παπαδόπουλου, επιθυμούσε ταχεία και αναίμακτη καταστολή, ενώ η άλλη, του Ιωαννίδη, ζητούσε αίμα για να αποσταθεροποιήσει το καθεστώς του Παπαδόπουλου. Έτσι, κάποιοι πήραν εντολή να σκοτώσουν.
Μύθος δεύτερος: Η εξέγερση του πολυτεχνείου έριξε τη χούντα. Η αλήθεια είναι ότι όχι απλώς δεν ανέτρεψε καμία χούντα, αλλά προσέφερε την αφορμή για την επιβολή της χειρότερης δικτατορίας που γνώρισε ποτέ ο τόπος, αυτής του Ιωαννίδη. Γνωστό ότι η χούντα κατέρρευσε με την εθνική τραγωδία της Κύπρου και όχι λόγω της δράσης κάποιας αντιστασιακής οργάνωσης. Να ευχαριστείτε λοιπόν τον δημοκράτη Ετσεβίτ και τον τουρκικό στρατό για την πτώση της δικτατορίας και όχι τον Ανδρουλάκη, το Λαλιώτη, τον Μπίστη (που όπως αποδείχθηκε τα γεγονότα τα παρακολούθησε από την τηλεόραση και δεν συμμετείχε), τον Αλαβάνο και τη Δαμανάκη.
Μύθος τρίτος: Ο "αντιστασιακός" ρόλος του Λαλιώτη. Ο γνωστός σε όλους από την αρπαχτή του Κτηματολογίου πρώην υπουργός χωροταξίας ήταν μεταξύ των εξεγερμένων φοιτητών. Πού ήταν όμως την ώρα που το άρμα έριξε την πύλη και ποιό ρόλο έπεξε σ'αυτό? Ο Λαλιώτης την ώρα εκείνη δεν βρισκόταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Διαπραγματευόταν με το διοικητή των τεθωρακισμένων υπίλαρχο Μιχάλη Γουνελά σχετικά με τον τρόπο εκκένωσης του Πολυτεχνείου από τους φοιτητές. Σύμφωνα με τον Γουνελά, του Λαλιώτη ήταν η ιδέα να παραβιαστεί η πύλη του Πολυτεχνείου και να εγγυηθεί ο στρατός την ομαλή έξοδο των φοιτητών από το χώρο στον οποίο "είχαν εγκλωβιστεί από εξωφοιτητικά στοιχεία τα οποία είχαν εισέλθει παράνομα και τους ανάγκαζαν να παραμένουν παρά τη θέλησή τους". Το σκεπτικό δηλαδή των Λαλιώτη-Γουνελά για την παραβίαση της πύλης ήταν να αποτελέσει τη μόνη (και ελεγχόμενη από το στρατό) έξοδο για τους φοιτητές, τους οποίους ο στρατός θα αναλάμβανε να προστατεύσει (αφού φυσικά θα συνελάμβανε αρκετούς απ'αυτούς ως υποκινητές) διότι στους γύρω δρόμους έπεφταν σφαίρες γνωστής και άγνωστης προέλευσης. Σημειωτέον ότι ο υπίλαρχος Γουνελάς δεν ήταν μυημένος στην ομάδα Ιωαννίδη, συνεπώς δεν ήταν απ'αυτούς που επεδίωκαν να προκαλέσουν θύματα. Πράγματι, καθαιρέθηκε από τους Ιωαννιδικούς την ημέρα που ανέτρεψαν τον Παπαδόπουλο.
Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερους μύθους, ενδεικτικά αναφέρουμε την υποτιθέμενη νεκρή (πλην όμως ανύπαρτκη) Ηλένια Ασημακοπούλου και το σάλο που προκάλεσε η δημοσιοποίηση της "ιστορίας" της το 1975. Δυστυχώς δεν είμαστε ακόμα ώριμοι ως κοινωνία να ζήσουμε με την αλήθεια. Δεν βολεύει η αλήθεια τους επαγγελματίες "προοδευτικούς" που έχτισαν τις πολιτικές καριέρες τους πάνω στο μύθο των "εκατοντάδων" νεκρών, λες και το αίμα μετριέται με το κιλό... Το πολιτικό μας σύστημα χρειάζεται το μύθο του Πολυτεχνείου, διαφορετικά οι μισοί βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου θα ήταν άγνωστοι άγνωστοι και στο θυρωρό της πολυκατοικίας τους.
etsi einai...!!!! απλα ο ελληνας θελει να γιορταζει μια επανασταση μια αντισταση ..... το κυπριακο νεριξε τη χουντα και οι αμερικανοι..... για οσους ξερουν ο παπαδοπουλος και ολοι οι συνταγματαρχες ανηκαν στοιν ''ιδεα'' και εκπεδευτικαν στο εξωτερικο απο αμερικανους τοτε πιτσιρικαδες ολοι οι αμερικανοι ετοιαζαν πολα χρονια πρν τοπραξηκοπημα και τη χουντα και οταν ο παπαδοπουλος αρνηηκε τιε βασεις και δε τους εκανε τα χατηρια τον εριξαν και εβαλαν τον προδοτη ιωανιδη....οσοι ξερουν καταλαβαινουν τι ενοω..... φ
Ο ρόλος των αμερικάνων και του εβραίου, του Μωσέ Νταγιάν, υπήρξε πολύ ύποπτος εκείνη την περίοδο. Μόνο δεν θα συμφωνήω στο χαρακτηρισμό "προδότης" για τον Ιωαννίδη. Ο άνθρωπος ήταν ένας γνήσιος ηλίθιος που δεν εγνώριζε από εξωτερική πολιτική. Δεν είχε όμως πρόθεση να "πουλήσει" την Κύπρο ούτε διενήργησε το πραξικόπημα με σκοπό να παραδώσει στους τούρκους το 40% του εδάφους του νησιού. Απλά ο συνδυασμός ενός ηλίθιου ηγέτη στην ελλάδα με έναν μεγαλοαπατεώνα ηγέτη στην Κύπρο ήταν εκρηκτικός...
3 σχόλια:
Ενδιαφέρουσα αυτή η συρραφή από μαγνητοσκοπημένα ντοκουμέντα της εποχής. Όμως υπάρχουν πολλοί μύθοι γύρω από τα πραγματικά γεγονότα τις εποχής, τους οποίους μας επέβαλλαν ως "ιστορική αλήθεια" οι πολιτικές σκοπιμότητες και η ανάγκη κάποιων ασημαντοτήτων να χτίσουν την πολιτική τους καριέρα πάνω σε πτώματα, υπαρκτά και ανύπαρκτα.
Μύθος πρώτος: Στο πολυτεχνείο σκοτώθηκαν εκατοντάδες φοιτητές και μάλιστα κάποιους πάτησε το άρμα όταν παραβίασε την πύλη.
Η αλήθεια είναι ότι δύο πορίσματα κατόπιν έρευνας του ελληνικού κράτους δεν μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν περισσότερους από 15 νεκρούς. ΚΑΝΕΝΑΣ εντός του χώρου του Πολυτεχνείου και ΚΑΝΕΝΑΣ εξ αυτών φοιτητής!!! Μόνο ένας σοβαρός τραυματισμός, πολλοί ελαφρότεροι και περίπου χίλιες συλλήψεις. Αυτό επιβεβαιώνεται ότι συνέβη εντός του Πολυτεχνείου. Οι νεκροί σύμφωνα με το πόρισμα του εισαγγελέα Τσεβά είναι 15, 12 απ'αυτούς επιβεβαιωμένοι και άλλοι τρεις ανεπιβεβαίωτοι, βάσει καταθέσεων αυτοπτών μαρτύρων, χωρίς όμως να βρεθεί ποτέ πτώμα.
Το πόρισμα Σαμπάνη, (έτος 1982, η κυβέρνηση του έψαχνε εναγωνίως στοιχεία που θα ενίσχυαν το μύθο και θα τόνωναν το πολιτικό προφίλ κάποιων ασημαντοτήτων σαν τον Λαλιώτη) κατέληξε σε 12 επιβεβαιωμένους νεκρούς. Σημειωτέον ότι κάποιοι από αυτούς εφονεύθησαν σε σημεία εντελώς άσχετα με το χώρο των γεγονότων, όπως π.χ. στου Ζωγράφου και στα Λιόσια. Η αλήθεια είναι ότι το τριήμερο εκείνο κάποιοι προσπάθησαν να προκαλέσουν θύματα πυροβολώντας στο πλήθος των διαδηλωτών που ήταν συγκεντρωμένοι γύρω από το Πολυτεχνείο, αλλά και σε άλλα σημεία των Αθηνών. Οι περισσότεροι από τους 12 (ή 15) νεκρούς έπεσαν από σαφαίρες που εβλήθησαν από διερχόμενα άρματα και αρκετοί από σφαίρες ανθρώπων της ΚΥΠ. Η αστυνομία συμπεριφέρθηκε βάναυσα στους διαδηλωτές, πολλοί στρατιώτες των τεθωρακισμένων πυροβόλησαν εναντίον διαδηλωτών, αλλά σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών, άντρες των ΛΟΚ συνεπλάκησαν με αστυνομικούς για να προστατεύσουν διαδηλωτές από άγριο ξυλοδαρμό. Ενδεικτικό και αυτό ότι δεν υπήρχε μια ηγεσία πίσω από τις δυνάμεις καταστολής, αλλά δύο με συγκρουόμενα συμφέροντα. Η μία, του δικτάτορα Παπαδόπουλου, επιθυμούσε ταχεία και αναίμακτη καταστολή, ενώ η άλλη, του Ιωαννίδη, ζητούσε αίμα για να αποσταθεροποιήσει το καθεστώς του Παπαδόπουλου. Έτσι, κάποιοι πήραν εντολή να σκοτώσουν.
Μύθος δεύτερος: Η εξέγερση του πολυτεχνείου έριξε τη χούντα.
Η αλήθεια είναι ότι όχι απλώς δεν ανέτρεψε καμία χούντα, αλλά προσέφερε την αφορμή για την επιβολή της χειρότερης δικτατορίας που γνώρισε ποτέ ο τόπος, αυτής του Ιωαννίδη. Γνωστό ότι η χούντα κατέρρευσε με την εθνική τραγωδία της Κύπρου και όχι λόγω της δράσης κάποιας αντιστασιακής οργάνωσης. Να ευχαριστείτε λοιπόν τον δημοκράτη Ετσεβίτ και τον τουρκικό στρατό για την πτώση της δικτατορίας και όχι τον Ανδρουλάκη, το Λαλιώτη, τον Μπίστη (που όπως αποδείχθηκε τα γεγονότα τα παρακολούθησε από την τηλεόραση και δεν συμμετείχε), τον Αλαβάνο και τη Δαμανάκη.
Μύθος τρίτος: Ο "αντιστασιακός" ρόλος του Λαλιώτη. Ο γνωστός σε όλους από την αρπαχτή του Κτηματολογίου πρώην υπουργός χωροταξίας ήταν μεταξύ των εξεγερμένων φοιτητών. Πού ήταν όμως την ώρα που το άρμα έριξε την πύλη και ποιό ρόλο έπεξε σ'αυτό? Ο Λαλιώτης την ώρα εκείνη δεν βρισκόταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Διαπραγματευόταν με το διοικητή των τεθωρακισμένων υπίλαρχο Μιχάλη Γουνελά σχετικά με τον τρόπο εκκένωσης του Πολυτεχνείου από τους φοιτητές. Σύμφωνα με τον Γουνελά, του Λαλιώτη ήταν η ιδέα να παραβιαστεί η πύλη του Πολυτεχνείου και να εγγυηθεί ο στρατός την ομαλή έξοδο των φοιτητών από το χώρο στον οποίο "είχαν εγκλωβιστεί από εξωφοιτητικά στοιχεία τα οποία είχαν εισέλθει παράνομα και τους ανάγκαζαν να παραμένουν παρά τη θέλησή τους". Το σκεπτικό δηλαδή των Λαλιώτη-Γουνελά για την παραβίαση της πύλης ήταν να αποτελέσει τη μόνη (και ελεγχόμενη από το στρατό) έξοδο για τους φοιτητές, τους οποίους ο στρατός θα αναλάμβανε να προστατεύσει (αφού φυσικά θα συνελάμβανε αρκετούς απ'αυτούς ως υποκινητές) διότι στους γύρω δρόμους έπεφταν σφαίρες γνωστής και άγνωστης προέλευσης. Σημειωτέον ότι ο υπίλαρχος Γουνελάς δεν ήταν μυημένος στην ομάδα Ιωαννίδη, συνεπώς δεν ήταν απ'αυτούς που επεδίωκαν να προκαλέσουν θύματα. Πράγματι, καθαιρέθηκε από τους Ιωαννιδικούς την ημέρα που ανέτρεψαν τον Παπαδόπουλο.
Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερους μύθους, ενδεικτικά αναφέρουμε την υποτιθέμενη νεκρή (πλην όμως ανύπαρτκη) Ηλένια Ασημακοπούλου και το σάλο που προκάλεσε η δημοσιοποίηση της "ιστορίας" της το 1975. Δυστυχώς δεν είμαστε ακόμα ώριμοι ως κοινωνία να ζήσουμε με την αλήθεια. Δεν βολεύει η αλήθεια τους επαγγελματίες "προοδευτικούς" που έχτισαν τις πολιτικές καριέρες τους πάνω στο μύθο των "εκατοντάδων" νεκρών, λες και το αίμα μετριέται με το κιλό... Το πολιτικό μας σύστημα χρειάζεται το μύθο του Πολυτεχνείου, διαφορετικά οι μισοί βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου θα ήταν άγνωστοι άγνωστοι και στο θυρωρό της πολυκατοικίας τους.
etsi einai...!!!!
απλα ο ελληνας θελει να γιορταζει μια επανασταση μια αντισταση .....
το κυπριακο νεριξε τη χουντα και οι αμερικανοι.....
για οσους ξερουν ο παπαδοπουλος και ολοι οι συνταγματαρχες ανηκαν στοιν ''ιδεα'' και εκπεδευτικαν στο εξωτερικο απο αμερικανους τοτε πιτσιρικαδες ολοι οι αμερικανοι ετοιαζαν πολα χρονια πρν τοπραξηκοπημα και τη χουντα και οταν ο παπαδοπουλος αρνηηκε τιε βασεις και δε τους εκανε τα χατηρια τον εριξαν και εβαλαν τον προδοτη ιωανιδη....οσοι ξερουν καταλαβαινουν τι ενοω.....
φ
Ο ρόλος των αμερικάνων και του εβραίου, του Μωσέ Νταγιάν, υπήρξε πολύ ύποπτος εκείνη την περίοδο. Μόνο δεν θα συμφωνήω στο χαρακτηρισμό "προδότης" για τον Ιωαννίδη. Ο άνθρωπος ήταν ένας γνήσιος ηλίθιος που δεν εγνώριζε από εξωτερική πολιτική. Δεν είχε όμως πρόθεση να "πουλήσει" την Κύπρο ούτε διενήργησε το πραξικόπημα με σκοπό να παραδώσει στους τούρκους το 40% του εδάφους του νησιού. Απλά ο συνδυασμός ενός ηλίθιου ηγέτη στην ελλάδα με έναν μεγαλοαπατεώνα ηγέτη στην Κύπρο ήταν εκρηκτικός...
Δημοσίευση σχολίου