Ο ΘΥΜΟΣ


Ο θυμός αποτελεί συναίσθημα, το οποίο μας καταλαμβάνει όταν αισθανόμαστε ότι αδικούμαστε , διαταράσσοντας την «δική» μας αλήθεια.
Οι νέοι όλων των εποχών πάντοτε έχουν την τάση να νιώθουν θυμωμένοι με το «σύστημα» και ότι αυτό εκπροσωπεί, αλλά και εναντία σε κάθε πραγματική ή συμβολική μορφή εξουσίας.
Με αφορμή τον θάνατο ενός νέου, ενός παιδιού, του Αλέξη, όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι πρέπει να ζητήσουμε συγνώμη από αυτούς, γιατί στα μάτια τους εκπροσωπούμε το «σύστημα», και το «σύστημα» έγινε αιτία να χαθεί μια ζωή.
΄Ολοι μαζί θα πρέπει να δούμε πιο βαθιά τις γενεσιουργούς αιτίες αυτής της καταστάσεως, σε βάθος χρόνου – και όχι σε τηλεοπτικό χρόνο-.
Η καπήλευση όμως των συναισθημάτων των νέων, η εκτροπή από την νομιμότητα και η κατάλυση της κοινωνικής ειρήνης αποτελεί μέγα λάθος.
Η αγνή ψυχή των παιδιών αυτών κηλιδώνεται ανεπανόρθωτα από πιθανές πράξεις βίας, πολίτες που πασχίζουν να επιβιώσουν βλέπουν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται αγανακτούν δικαιολογημένα, ένας λαός διχάζεται και αγανακτεί ταυτόχρονα ,η κοινωνική συνοχή διασαλεύεται ανεπανόρθωτα.
Αυτό ίσως να αποτελεί και τον μεγαλύτερο κίνδυνο, όταν όλες οι αξίες μιας κοινωνίας ισοπεδώνονται, και όλοι ενδιαφέρονται να πλειοδοτήσουν με τα μεγάλα ΜΜΕ πρωτοπόρα στην διαδικασία αυτή , κανένας πλέον δεν ξέρει που αυτό θα οδηγήσει.
Όποιες τέτοιες στιγμές η υπευθυνότητα και η σύνεση πρέπει να αποτελούν χρέος όλων χωρίς καμία εξαίρεση.
Διότι ας μην λησμονούμε αυτό που η ιστορία μας έχει διδάξει ότι «όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες».