ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ

Συνεχίζω με τα γνωστά άγνωστα ποιήματα και πεζά δημιουργών που ξεχάστηκαν ή δεν τις γνωρίζουν οι περισσότεροι από εμάς. Ακολουθούν ξανά έργα της Μυρτιώτισσας, το ένα από αυτά το τίμησε ο Μ. Χατζιδάκης με την μουσική του.

Σ’ αγαπώ!
Σ’ αγαπώ^. δεν μπορώ
τίποτ’ άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο!

Μπρος στα πόδια σου εδώ
με λαχτάρα σκορπώ
τον πολύφυλλο ανθό
της ζωής μου.

Ω μελίσσι μου, πιες
απ’ αυτόν τις γλυκές,
τις αγνές ευωδιές
της ψυχής μου!

Τα δυο χέρια μου, να!
σ’ τα προσφέρω δετά
για να γείρεις γλυκά
το κεφάλι,

κι η καρδιά μου σκιρτά
κι όλη ζήλια ζητά
να σου γίνει ως αυτά
προσκεφάλι!

Και για στρώμα, Καλέ,
πάρε όλην εμέ,
σβήσ’ τη φλόγα σ’ εμέ
της φωτιάς σου,

ενώ δίπλα σου εγώ
τη ζωή θ’ αγρικώ
να κυλάει στο ρυθμό
της καρδιάς σου…

Σ’ αγαπώ^. τι μπορώ,
Ακριβέ, να σου πω
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο;
Μελοποιήθηκε από τον Μ. Χατζηδάκη το 1965 στην συλλογή του Το Μεγάλο Ερωτικό, στο youtube για τους περίεργους είναι διαθέσιμο.

Μακριά μου στάθηκες
Μακριά μου στάθηκες σαν ξένος,
δεν υποψιάστηκες, δεν είδες,
στον εαυτό σου όλος δοσμένος
δε με ξεγέλασες μ’ ελπίδες.

Σ’ έκραζ’ ο πόθος μου ολοένα
κι όταν μια μέρα ήρθες σιμά μου
ρίγησε το αίμα μου για σένα,
και την ψυχή μου άπλωσα χάμου.

Σ’ την πρόσφερα για να πατήσεις,
και τ’ αλαφρότατό σου αχνάρι,
θέλεις δε θες να την αφήσεις,
για φυλαχτό της να σ’ το πάρει.

Μα διάβηκες θωρώντας πέρα,
χάθηκες κι έμεινε η ψυχή μου,
σάμπως μιαν άχρηστην φλογέρα
μέσα στα βάθη μιας ερήμου…