Άγνωστον αν η παλαιά, που εκτείνεται προ του ωκεανού στα πόδια του κατακόρυφου βράχου, άγνωστον αν θα εγκαταλειφθεί, ή αν θα υφίσταται καν στα χρόνια εκείνα, ή αν, απέραντη και κενή, θα διατηρηθεί ως δείγμα μιας ελεεινής, μιας αποφράδος εποχής, ή ως θλιβερό μουσείο διδακτικό, πλήρες παραδειγμάτων προς αποφυγήν. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι άτι η Νέα Πόλις θα οικοδομηθεί, ή μάλλον θα δημιουργηθεί, και θα είναι η πρωτεύουσα του Νέου Κόσμου, εις την καρδιά του μέλλοντος και των ανθρώπων, μετά χρόνια πολλά, οδυνηρά, βλακώδη και ανιαρά, ίσως μετά από μιαν άλωσιν οριστικήν, μετά την μάχη την τρομακτική του επερχομένου Αρμαγεδδώνος".
Ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου, του Λεονάρντο Ντα Βίντσι (έτος περίπου 1490)
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ με το αριστούργημα του «ΌΧΙ ΜΠΡΑΖΙΛΙΑ ΜΑ ΟΚΤΑΝΑ», που μέρος του παρουσιάζω σήμερα δίνει ένα ακόμα δείγμα της ιδιοφυΐας και της οικουμενικής προσφοράς του στην ποίηση και τον υπερρεαλισμό.
"Δεν θα εξετάσω τας λεπτομέρειας, λέγει, είναι μακράν ακόμη η εποχή, ώστε από τούδε να τας γνωρίζωμεν καταλεπτώς, ή «a priori». Αυτό που με ενδιαφέρει απολύτως και θα έπρεπε να ενδιαφέρει όλους είναι ότι η Νέα Πόλις θα ολοκληρωθεί, θα γίνει. Όχι βεβαίως από αρχιτέκτονας και πολεοδόμους οιηματίας, που ασφαλώς πιστεύουν, οι καημένοι, ότι μπορούν αυτοί τους βίους των ανθρώπων εκ των προτέρων να ρυθμίζουν και το μέλλον της ανθρωπότητας, με χάρακες, με υποδεκάμετρα, γωνίες και «ταυ», μέσα στα σχέδια της φιλαυτίας των, ναρκισσευόμενοι (μαρξιστικά, φασιστικά, ή αστικά), πνίγοντες και πνιγόμενοι, να κανονίζουν.
Όχι, δεν θα κτισθή η Νέα Πόλις έτσι, μα θα κτισθή απ όλους τους ανθρώπους, όταν οι άνθρωποι, έχοντες εξαντλήσει τας αρνήσεις, και τας καλάς και τας κακάς, βλέποντες το αστράπτον φως της αντί σοφιστείας τουτέστι το φως της άνευ δογμάτων, άνευ ενδυμάτων Αληθείας παύσουν στα αίματα και στα βαριά αμαρτήματα χέρια και πόδια να βυθίζουν, και αφήσουν μέσα στις ψυχές των, με οίστρον καταφάσεως, όλα τα δένδρα της Εδέμ, με πλήρεις καρπούς και δίχως όφεις μά τον Θεό, ή τους Θεούς τελείως ελεύθερα ν\' ανθίσουν.
Ναι, ναι (αμήν, αμήν λέγω υμίν), σας λέγω την αλήθείαν, Η Νέα Πόλις θα κτισθή και δεν θα είναι χθαμαλή σε βαλτοτόπια, Θα οικοδομηθή στα υψίπεδα της Οικουμένης, μα δεν θα ονομασθή Μπραζίλια, Σιών, Μόσχα, ή Νέα Υόρκη, αλλά θα ονομασθή η πόλις αυτή Οκτάνα".
Τώρα ο καθείς θα διερωτηθεί ευλόγως: "Μα τι θα πεί Οκτάνα;" Δίκαιο το ερώτημα.
Ας δούμε στη συνέχεια συνοπτικώς, τι πρεσβεύει ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι για την «ΟΚΤΑΝΑ».
Α. Η θεωρία του Λεονάρντο Ντα Βίντσι «ΟΚΤΑΝΑ» είναι εντελώς αντίθετος με ισχυρά και ακλόνητα επιχειρήματα, όπως θα αποδείξωμεν πιο κάτω, με την θεωρία της παγκοσμιοποιήσεως που σαν δόγμα έχει την θεοποίησιν της αξίας του χρήματος. Χρήματα και μόνο πολλά χρήματα είναι ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου.
Αλλά αυτό για να επιτευχθεί πρέπει μέσω της εκπαιδεύσεως των νέων σε όλες τις βαθμίδες της, να αποβλέπουμε μόνο στη ειδίκευση μιας επιστήμης, ώστε να μην έχουν τον χρόνο οι φοιτηταί ν\' ασχοληθούν με την ουσία του πολιτισμού. Όταν το επιτύχει αυτό η θεωρία της παγκοσμιοποιήσεως, τότε θα επικρατήσει.
Η ανθρωπίνη σκέψις ή δημιουργεί ή καταστρέφει. Άρα το καλό και το κακό συνυπάρχουν μέσα μας (στον εγκέφαλο μας) και είναι μια ολότης συνειλιγμένη, που αποτελείται από πολλά μέρη αλληλένδετα και σχετικά μεταξύ τους (πολυπλοκότης).
Η ανισορροπία που παρατηρείται στην εποχή μας, σε όλους τους τομείς του πολιτισμού μας, οδηγεί ή στην ανιδιοτελή αγάπη ή στο αρρωστημένο πάθος του μίσους. Το απόλυτο δεν είναι ιδιότητα του ανθρώπου, αλλά θεϊκή επίτευξη. Ο αγνός άνθρωπος ή ο υπάνθρωπος είναι ακραίες περιπτώσεις, έξω από την έννοια του ανθρωπισμένου ανθρώπου και όχι ζώου. Σκοπός μας λοιπόν είναι η εξισορρόπησις των ενστίκτων μας με τις ηθικές αξίες.
Β. Ο Δημήτριος Καλλίγερος, πρώην Δ/ντής Προνοίας από την Κόρινθο, υποστηρίζει ότι η ΟΚΤΑΝΑ δεν είναι ουτοπία, αλλά ευτοπία. Ουτοπία (ου-τόπος) είναι κάτι το εξωπραγματικόν, το ανέφικτον. Ευτοπία (ευ-τόπος δηλ. καλός τόπος) είναι η άμεσος αναζήτησις του καλλιτέρου εφικτού κόσμου, πέρα από τα "ρεαλιστικά αδιέξοδα" και τις ουτοπίες. Ευτοπία σημαίνει ρεαλιστική πορεία προς τον καλό τόπο του εφικτού. Προσωπικώς νομίζω ότι δύναται να πραγματοποιηθεί με την συνεχή άσκηση και προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή. Η ΟΚΤΑΝΑ είναι γέννημα της εννοίας του αριθμού οκτώ (8):
α) Η Οκτάβα, οι οκτώ (8) φθόγγοι του πενταγράμου, είναι η αρμονία στη μουσική. Αρμονική αναλογία δίδουν τρείς αριθμοί Α, Β, Γ, όταν Α/Γ=Α-Β/Β-Γ. Ο αριθμός Β ονομάζεται μέσος αρμονικός, ενώ οι αριθμοί Α και Γ ονομάζονται άκροι όροι. Ο αριθμός 8 είναι το αρμονικό μέσο των άκρων όρων της αναλογίας του 6 και του 12 της μουσικής αναλογίας, 12:6=(12-8):(8-6)=4:2, εκφράζοντας τη συχνότητα του φθόγγου Φα και ο αριθμός 9 το αριθμητικό μέσο των άκρων όρων της ιδίας αναλογίας (12+6):2=9 και εκφράζει τη συχνότητα του φθόγγου Σολ.
β) Η αρμονία μέσα από τις συγκρούσεις στο άπειρο ∞.
γ) Οι οκτώ (8) κατευθύνσεις στον αέρα, στον ορίζοντα, Ανατολικά, Δυτικά, Βόρεια, Νότια, Βορειοανατολικά, Νοτιοανατολικά, Βορειοδυτικά και Νοτιοδυτικά.
δ) Το οκτώ (8) για τους Πυθαγορείους είναι η κεντρική ισορροπία του σύμπαντος κόσμου, εκφράζει τον έρωτα, παριστά τας 8 ουρανίους σφαίρας και τους 8 φθόγγους της μουσικής κλίμακος δηλ. της αρμονίας του κόσμου. Στην Αρχαία Ελλάδα, οι Πυθαγόρειοι κατασκεύασαν τη μουσική αναλογία και τη μουσική κλίμακα διά μέσου του κύβου, που συμβολίζει τη γη και το συνδιασμό των στοιχείων της. Ο κύβος έχει 6 έδρες, 8 κορυφές και 12 ακμές, δίδει δηλαδή τους όρους: πρώτο (6), δεύτερο (8) δηλ. τον αρμονικό μέσο και τέταρτο (12) της μουσικής αναλογίας. Ο τρίτος όρος (9) είναι ο αριθμητικός μέσος των άκρων όρων της ιδίας αναλογίας (12+6):2= 9 και εκφράζει τη συχνότητα του του φθόγγου Σολ,ως προείπαμε.
ε) Για τους Γνωστικούς συμβολίζει την σοφία, την απεραντοσύνη του σύμπαντος, τη μυστική σύζευξη δυο ετεροφύλων ερωτευμένων ανθρώπων όπως ακριβώς είναι το σχέδιο στην εικόνα του Ρωμαίου Μηχανολόγου Βιτρουβίου και ερμηνευτικούς σχολιασμούς του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, με τον κύκλο που σημαίνει την ιδέα της ισορροπίας, με το τετράγωνο που σημαίνει την ιδέα της σκληρής πραγματικότητος. Με τα χέρια και τα πόδια τεντωμένα στους οκτώ ορίζοντες, που προσπαθούν οι ερωτευμένοι αυτοί νέοι να ταυτιστούν και να προσεγγίσουν, όσο τους είναι δυνατόν την ελευθερία με την αναγκαιότητα. Και για να το επιτύχουν αυτό χρειάζεται να έχουν δυνάμεις για να αντισταθούν:
1. Στην πολύ ελευθερία που καταλήγει στην ασυδοσία.
2. Στην αναγκαιότητα που τείνει να γίνει σκλαβιά.
3. Στο θέλω χωρίς όρια που τείνει να γίνει απληστία (υπερκατανάλωσις).
4. Στο πρέπει των θρησκειών που τείνει να γίνει στέρησις.
5. Στη γνώση που τείνει να γίνει δογματισμός, να μη σκέπτεσαι πια.
6. Στην αμετακίνητη θέση και αντίθεση, στην στείρα αντιπαράθεση, χωρίς διάλογο, πείραμα, υποχώρηση αμοιβαία.
Το Ιταλικό ένα (1) ευρώ έχει επάνω του την απεικόνιση της ΟΚΤΑΝΑ.
Γ. Πιο αναλυτικά και κατανοητά στα έξι παραπάνω σημεία είναι:
• Η ελευθερία και η υγεία είναι σαν το οξυγόνο, που όταν σου λείψουν, τότε καταλαβαίνεις αμέσως την αξία τους και ασφυκτιάς.
• Στην εποχή που ζούμε έχουμε μεγάλα σπίτια, αλλά μικρή οικογένεια, περισσοτέρους πτυχιούχους, αλλά λιγότερο καλλιεργημένους ανθρώπους, δηλαδή περισσότερες γνώσεις και πληροφορίες, αλλά λιγότερη σοφία, περισσότερα χρόνια ζωής, αλλά χωρίς ποιότητα.
• Η επιστήμη χωρίς πίστη σ\' ένα Θεό (υπερτάτη δύναμη) είναι χωλή και η πίστη χωρίς επιστήμη σωστή είναι τυφλή. Πίστευε και ερεύνα.
• Ο υπερόπτης δεν έχει τον Θεό του, ο φθονερός δεν έχει γείτονες και ο θυμώδης δεν έχει τον εαυτόν του, γίνεται αντιπαθής.
• Η τηλεόρασις και το διαδίκτυον είναι οικοσυσκευές, που σου φέρουν μεσ\' στο σπίτι σου, ανθρώπους που ποτέ δεν θα τους επέτρεπες να διαβούν το κατώφλι του.
"Όσοι από σας πια βαρεθήκατε στον κόσμο αυτόν τον άδικον και τον βλακώδη να άγεσθε και να φέρεσθε από τους ψεύτες, από τους σοφιστάς και λαοπλάνους, όσοι πια βαρεθήκατε οι δεσμοφύλακες σας σαν τόπια ταλαίπωρα να σας εξαποστέλλουν εις τον Καϊάφα και πριν απ΄ αυτόν στον Άννα, προσμένοντας να έλθει η Ώρα η χρυσαυγής, η πολυύμνητος και ευλογημένη, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, όσοι την σημερινή ελεεινή πραγματικότητα να αλλάξετε ποθείτε, προσμένοντας να έλθει η ώρα, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, ελάτε και ας ανακράξομεν μαζί (νυν και αεί, νυν και αεί) σαν προσευχή και σαν παιάνα, ας ανακράξωμεν μαζί, με μια ψυχή, με μια φωνή ΟΚΤΑΝΑ!" (Ανδρέας Εμπειρίκος).
Κι εγώ οραματίζομαι: Μια Απιδέα... ΟΚΤΑΝΑ!
http://leimonitis.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου