Η προστασία της κατσίκας

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010
Ιστορίες ανθρώπινης δυστυχίας καλείται να διαχειριστεί η υφυπουργός Μετανάστευσης κυρία Αννα Νταλάρα. Ιστορίες που έχουν πάντοτε πολλές όψεις, σαν και αυτή που εξελίσσεται στη Σκάλα Λακωνίας. Στην κεντρική πλατεία της πόλης βρήκαν καταφύγιο περί τους 500 Πακιστανούς που δεν έχουν τα απαραίτητα έγγραφα για τη διαμονή στη χώρα. Ζούσαν σε ενοικιασμένα διαμερίσματα αλλά βρέθηκαν όλοι μαζί προ εκπλήξεως όταν οι σπιτονοικοκύρηδες πέταξαν τα πράγματά τους στον δρόμο. Αφορμή η ποινή που επιβλήθηκε σε κάτοικο επειδή παρείχε κατάλυμα σε λαθρομετανάστες. Οι ντόπιοι φοβήθηκαν ανάλογες κυρώσεις: εισέπρατταν τα ενοίκια χωρίς να έχουν συμβόλαια και πάει λέγοντας. Χωρίς συμβόλαια δεν μπορούσαν να δηλώσουν το εισόδημα, χωρίς χαρτιά οι εκδιωχθέντες δεν μπορούν να διαμαρτυρηθούν.

Αυτή η απλή ιστορία έχει πολλές όψεις. Η κυρία Νταλάρα πρέπει εν πρώτοις να αποφασίσει τι θα κάνει με τους ανθρώπους. Ακόμη και αν ήθελε να τους πάρει από τη Λακωνία δεν έχει τη δυνατότητα παρά να τους πληρώσει ένα εισιτήριο ΚΤΕΛ. Να τους μεταφέρει στη Μεσσηνία. Ακόμη κι αν τους ενέτασσε στο πρόγραμμα επιστροφής (εισιτήριο για την πατρίδα και 300 ευρώ στην τσέπη) δεν έχει τα κονδύλια να εξυπηρετήσει όλους τους αλλοδαπούς που ζουν παράνομα. Ας υποθέσουμε όμως ότι επηρεασμένη από την παράνοια του Καντάφι, η υφυπουργός όρθωνε το ανάστημα. Ας υποθέσουμε ότι αποσπούσε από τους Ευρωπαίους αυτά τα 5 δισ. ευρώ που ζήτησε ο ηγέτης της Αφρικής για να περιορίσει τη διέλευση των ξένων. Αν το πετύχαινε αυτό η κυρία Νταλάρα και έστηνε τον σούπερ ξενοδιωκτικό μηχανισμό, ποιος θα μάζευε τα λεμόνια; Οι Πακιστανοί της Λακωνίας εξυπηρετούν ανάγκες της παραγωγής και της οικονομίας.

Η νεόκοπη πολιτικός έπεσε αμέσως στα βαθιά. Το μεταναστευτικό ζήτημα δεν έχει κοσμική διάσταση παρεκτός αν γίνεται σε εθελοντική βάση. Το μεταναστευτικό ζήτημα δεν έχει σχέση με συναυλίες έθνικ μουσικής ούτε με την απόλαυση γευμάτων με ταντούρι και κάρι. Τα πράγματα είναι ελαφρώς πιο περίπλοκα στην προχωρημένη πίστα, αυτή της αληθινής πολιτικής. Γιατί ενόσω η κυρία Νταλάρα αναφέρεται στη «συγκροτημένη πολιτική ενσωμάτωση και ένταξη», οι γυναίκες στη Σκάλα της Λακωνίας καταγγέλλουν σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Δεν χρειάζεται να είναι γυναίκα η υφυπουργός για να αντιληφθεί πόσο δυσάρεστη είναι μια επίθεση με μαχαίρι. Δεν χρειάζεται ούτε να είναι άντρας, στερημένος από επαφές, για να καταλάβει ότι 500 νοματαίοι χωρίς θηλυκή παρέα δημιουργούν ένα παράξενο σύμπαν.

Για την κυρία Νταλάρα είναι διάχυτη η άποψη ότι περιφέρεται από εκδήλωση σε εκδήλωση κρατώντας ένα ποτήρι καμπανίτη. Προέρχεται από τον χώρο του θεάματος, οπότε όλοι ασχολούνται με τις τσάντες και τα παπούτσια της. Ισως αδικείται από τη δημόσια εικόνα της, δεν το ξέρουμε ακόμη.

Καθώς είναι φρέσκια στα καθήκοντά της δεν μπορούμε να έχουμε κάποια ιδέα για τις πρωτοβουλίες της σε ιστορίες σαν και αυτή της Λακωνίας. Μικρές ιστορίες όπου οι προτάσεις θα ήταν ενδεικτικές για το γενικότερο πολιτικό σκεπτικό.

Δεν ξέρουμε αν η οργάνωση αντιρατσιστικών φεστιβάλ δίνουν στην κυρία Αννα Νταλάρα τη σκευή που χρειάζεται κάποιος για να διαχειριστεί το Μεταναστευτικό σφαιρικά. Μπορεί όμως να συντονίσει μια ομάδα ειδικών. Δεν είναι ένα ελληνικό ζήτημα ώστε να το αναλάβει και να το φέρει εις πέρας. Είναι μια νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Ωσπου να καταγραφεί το φαινόμενο, ώσπου να ληφθούν οι αποφάσεις και να υπάρξει διακρατικός συντονισμός, θα έχουν περάσει χρόνια. Η υφυπουργός Μετανάστευσης δεν διαχειρίζεται καν την παροχή ασύλου. Οπότε είναι αμφίβολο αν θα παρουσιάσει αποτέλεσμα στον τομέα της.

Με περιορισμένες τις πρωτοβουλίες στον τομέα της, η κυρία Αννα Νταλάρα μπορεί να στραφεί στις παράλληλες ιστορίες. Ας φροντίσει τουλάχιστον τις κατσίκες. Μαζί με όλα τα υπόλοιπα που καταλογίζουν οι κάτοικοι της Σκάλας στους Πακιστανούς είναι ο βιασμός και η κακοποίηση αιγοπροβάτων.

Καημένες κατσικούλες...
Απο το ΒΗΜΑ