Το έντυπο αυτό της Β Λυκείου συνιστά ένα αξιέπαινο εγχείρημα πληροφοριοδότησης και άσκησης κριτικής. Η επιλογή του υλικού και η θεματολογία είναι όντως πρωτότυπη και ελκυστική. Ωστόσο ένα μαθητικό έντυπο σε περίοδο σημαντικών αλλαγών και ανακατατάξεων στο χώρο της εκπαίδευσης (περιεχόμενο σπουδών,εξεταστικό σύστημα...)-και όχι μόνο- θα έπρεπε να αναφέρεται και στα ζητήματα αυτά καταθέτοντας απόψεις για τα όσα εξαγγέλονται. Είναι σημαντικό να διατυπωθεί και η γνώμη των μαθητών για ζητήματα που τους αφορούν άμεσα και "καταιγιστικά".
Καταρχάς ένα έντυπο που προέρχεται από μαθητές είναι καλοδεχούμενο και αξιέπαινο. Έχω την εντύπωση όμως πως η θεματολογία είναι κάπως βαριά για μαθητές Λυκείου. Εντύπωση μου έκανε το άρθρο "πόσο φασίστες είμαστε". Έχουν γίνει αχταρμάς ο Φασισμός, Ο Εθνικοσοσιαλισμός και ο Εθνικισμός. Εθνικισμός υπήρχε και στη Σοβιετική Ένωση και επομένως είναι τελείως άστοχο όπως τοποθετείται. Επίσης χρησιμοποιούμε όλοι τη λέξη Φασισμός χωρίς να ξέρουμε τι σημαίνει. Θα μας δώσει ένας τον ορισμό του Φασισμού; Γιατί ορισμός του Φασισμού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!Επίσης Φασισμός και Εθνικοσοσιαλισμός έχουν τεράστιες διαφορές. Χαρακτηριστικά η Φασιστική Ελλάδα του Μεταξά πολέμησε τη Ναζιστική Γερμανία ενώ οι Σοβιετικές Δημοκρατίες ήταν σύμμαχοι των Ναζί μέχρι το 1941. Αν τώρα Φασισμός θεωρείται ο απολυταρχισμός τότε και ο Βενιζέλος Φασίστας ήταν γιατί έκανε πραξικοπήματα και διώξεις κατά των κομμουνιστών. Επίσης και ο Στάλιν Φασίστας ήταν με αυτή τη λογική. Μήπως το άρθρο έπρεπε να έχει τίτλο πόσο Μπολσεβίκοι είμαστε; Γιατί βεβαίως το Φασιστικό καθεστώς Μεταξά ήταν κλάσεις ανώτερο και ηπιότερο από τις Σοβιετικές Δημοκρατίες. Εκτός αν κάποιοι μας πείσουν πως οι κομμουνιστές δεν ήταν σύμμαχοι των Ναζί και πως ο Μεταξάς δεν εναντιώθηκε στους Ναζί. Εκτός αν κάποιος μας πείσει πως οι εργάτες είχαν περισσότερα δικαιώματα και ελευθερίες και ανώτερο βιοτικό επίπεδο στη Σοβιετική Ένωση από ότι στην Ελλάδα του Μεταξά.
Ας κρατήσουμε το αξιέπαινο και και καλοδεχούμενο και την καλόβουλη κριτική. Τα παιδιά που γράφουν σαφώς δεν έχουν τις ιστορικές γνώσεις που προφανώς έχετε εσείς και οπωσδήποτε προσεγγίζουν τα θέματα με διαφορετικό τρόπο. Ας τους δώουμε λοιπόν ερεθίσμτα να μάθουν περιοσσότερα. Είναι σημαντικό το ότι με το δικό τους τρόπο μας αφύπνισαν και ασχοληθήκαμε λίγο περισσότερο μαζί τους και με τους προβληματισμούς τους. Τέλος ας είμαστε επιεικείς μαζί τους Ας μην τους κρίνουμε αυστηρά, τα παιδιά μας τώρα μαθαίνουν. Εμείς οι γονείς τις κάναμε μέχρι τώρα, τι προβληματισμούς είχαμε; (ή και ακόμα έχουμε;)
Καταρχήν τί θεωρείται βαρύ και τί όχι όσον αφορά μια σχολική εφημερίδα;Εμείς δεν προσπαθούμε να παίξουμε τους πολιτικούς αναλυτές όυτε τους κήνσορες.Οι μαθητές λυκείου όμως δεν μπορούν να είναι πολιτικοποιημένοι;(χωρίς αυτό να συνεπάγεται την προσχώρησή τους σε καποιο κόμμα)Εαν είμαστε απαθείς και αδιάφοροι ως προς τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα τώρα που υποτίθεται ότι διαμορφώνουμε προσωπικότητα, τότε θα καταλήξουμε άβουλα, αδιάφορα όντα και πολίτες χωρίς κρίση ,λειτουργικά αναλφάβητοι .Θεωρώ εμφανές το γεγονός οτι δεν έχω εντρυφήσει σε ιστορικές λεπτομέρειες ούτε αυτούσιους,τυποποιημένους ορισμούς.Ο στόχος του κειμένου δεν ήταν να αποδώσει τα ιστορικά γεγονότα ούτε να θίξει πολιτικούς όπως Στάλιν, Μεταξάς κλπ ,απλά να παρουσιάσει περιληπτικά,αλλά όχι μονοδιάστατα τις κυριότερες εκφάνσεις του στην σύγχρονη πραγματικότητα.Το κείμενο δεν στέκεται στην ιδεολογία του φασισμού ως ιδεολογία κάποιου συγκεκριμένου πολιτικου κόμματος αλλά γενικότερα στον αυταρχικό και δογματικό του χαρακτήρα.Τέλος μπορεί να μην έχουμε τις αναντιρρητα πολλές γνώσεις σας ,αλλά τουλάχιστον κανουμε μια προσπάθεια παρά το ομολογουμένως βαρύ μας πρόγραμμα.
Για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις, επαναλαμβάνω για μια ακόμα φορά πως τέτοιες ιδέες τις θεωρώ αξιέπαινες και θετικές. Επίσης θέλω να πιστεύω πως η κριτική μου είναι εποικοδομητική και φυσικά δεν διεκδικώ το αλάθητο. Νομίζω πως εκφράσεις του τύπου ρόμπα και τρόμπα ή γλύφε το κορμί μου τις θεωρώ κάπως βαριές για μαθητές Λυκείου. Ίσως να έχουν αλλάξει και οι εποχές και να έχω μείνει πίσω. Καταλαβαίνω πως οι εκφράσεις αυτές ενδέχεται και να χρησιμοποιούνται καθημερινώς αλλά ηχούν κάπως άσχημα σε σχολική εφημερίδα. Άποψη μου βεβαίως. Σχετικά με την τελευταία τοποθέτηση συμφωνώ με την άποψη σας. Ναι στην πολιτικοποίηση, όχι στην κομματικοποίηση. Όταν όμως βλέπω σε λίγες μόνο σελίδες μια αναφορά στον Λένιν, μια στη Σοβιετική Ένωση και μια για νέους με ναζιστικές, εθνικιστικές τάσεις κτλ που χτύπησαν το Χατζηδάκη κάτι σκέφτομαι. Ειδικά όταν αυτοί που χτύπησαν το Χατζηδάκη ήταν το εντελώς αντίθετο ή ακόμα και απλοί Έλληνες πολίτες που στο πρόσωπο του είδαν γενικότερα το πολιτικό μας σύστημα. Δεν σας κατηγορώ για κάτι και ενδεχομένως να σας παρεξήγησα και εγώ. Κατά τα άλλα το έντυπο σας είναι άψογο και θα χαρώ να δω τη συνέχεια του.
Στο πρώτο σχόλιό σας εστριάσατε την προσοχή σας και την κριτική σας στο συγκεκριμένο άρθρο <>και αυτό σχολιάστηκε στη συνέχεια. Συμφωνώ μαζί σας για τις φράσεις που δεν κοσμούν το έντυπο. Ας σταθούμε κοντά στα παιδιά ακόμη και με <> κριτική. Θεωρώ ότι το αντέχουν και κεντρίζει το ενδιαφέρον τους. Ευχαριστώ -γονέας
Οι φράσεις αυτές απλώς αποτελούν δείγματα της καθημερινότητας.Διαβάζοντας το σχολιο σας(το χωρίο σχετικά με τους στίχους) χάρηκα γιατί κατάλαβα οτι το συγκεκριμένο θέμα βρήκε τον στόχο του.Με άλλα λόγια ο δημιουργός του ήθελε να σας βάλει σε σκέψεις για την κατάσταση της σημερινής μουσικής τέχνης με απώτερο σκοπό την σύγκριση με παλαιότερες γενίες.Κατανόω την επιθυμία σας για σχολικά θέματα και πίστεψτε με θα προσπαθήσουμε να εντάξουμε μερικά.Ευχαριστούμε για την κριτική σας και τα πόλυ ενθαρυντικά λόγια σας. Συντακτική Ομάδα της Β'Times
Και μια τελευταία παρατήρηση. Το άρθρο "Πόσο Φασίστες είμαστε" δεν είναι άσχημο. Πιθανότατα η μαθήτρια που το έγραψε να είναι και καλή στην έκθεση. Τεχνικά, ας μου επιτραπεί η έκφραση είναι μια χαρά. Απλώς έχω την εντύπωση πως έχει επιβληθεί στη νέα γενιά (και όχι απαραίτητα εξαιτίας του σχολείου) ο φόβος στο "αυγό του φιδιού". Το Ναζισμό. Δεν αμφιβάλλω ότι ο Ναζισμός ζημίωσε τη χώρα μας και την Ευρώπη γενικότερα και ότι πρόκειται για μια απολυταρχική θεωρία. Όμως η απήχηση που έχουν στην ελληνική κοινωνία τέτοιες κοσμοθεωρίες με τη βια αγγίζουν το 1% ενώ εκπροσωπούνται από γραφικές προσωπικότητες και φωνές. Βλέπουμε και δίνουμε σημασία σε μια αόρατη απειλή, το "αυγό του φιδιού" και δεν βλέπουμε το ίδιο το φίδι. Το οποίο είναι υπαρκτό και ολοζώντανο. Δηλαδή τους πολιτικούς μας που από Δημοκράτες μεταβλήθηκαν σε Δημοκράτορες με τα γνωστά αποτελέσματα για τη χώρα μας. Αυτά ως μια τελευταία παρατήρηση και προς άρση πάσης παρεξηγήσεως.
8 σχόλια:
Το έντυπο αυτό της Β Λυκείου συνιστά ένα αξιέπαινο εγχείρημα πληροφοριοδότησης και άσκησης κριτικής. Η επιλογή του υλικού και η θεματολογία είναι όντως πρωτότυπη και ελκυστική. Ωστόσο ένα μαθητικό έντυπο σε περίοδο σημαντικών αλλαγών και ανακατατάξεων στο χώρο της εκπαίδευσης (περιεχόμενο σπουδών,εξεταστικό σύστημα...)-και όχι μόνο- θα έπρεπε να αναφέρεται και στα ζητήματα αυτά καταθέτοντας απόψεις για τα όσα εξαγγέλονται. Είναι σημαντικό να διατυπωθεί και η γνώμη των μαθητών για ζητήματα που τους αφορούν άμεσα και "καταιγιστικά".
Καταρχάς ένα έντυπο που προέρχεται από μαθητές είναι καλοδεχούμενο και αξιέπαινο. Έχω την εντύπωση όμως πως η θεματολογία είναι κάπως βαριά για μαθητές Λυκείου.
Εντύπωση μου έκανε το άρθρο "πόσο φασίστες είμαστε". Έχουν γίνει αχταρμάς ο Φασισμός, Ο Εθνικοσοσιαλισμός και ο Εθνικισμός.
Εθνικισμός υπήρχε και στη Σοβιετική Ένωση και επομένως είναι τελείως άστοχο όπως τοποθετείται. Επίσης χρησιμοποιούμε όλοι τη λέξη Φασισμός χωρίς να ξέρουμε τι σημαίνει. Θα μας δώσει ένας τον ορισμό του Φασισμού; Γιατί ορισμός του Φασισμού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!Επίσης Φασισμός και Εθνικοσοσιαλισμός έχουν τεράστιες διαφορές. Χαρακτηριστικά η Φασιστική Ελλάδα του Μεταξά πολέμησε τη Ναζιστική Γερμανία ενώ οι Σοβιετικές Δημοκρατίες ήταν σύμμαχοι των Ναζί μέχρι το 1941.
Αν τώρα Φασισμός θεωρείται ο απολυταρχισμός τότε και ο Βενιζέλος Φασίστας ήταν γιατί έκανε πραξικοπήματα και διώξεις κατά των κομμουνιστών. Επίσης και ο Στάλιν Φασίστας ήταν με αυτή τη λογική. Μήπως το άρθρο έπρεπε να έχει τίτλο πόσο Μπολσεβίκοι είμαστε; Γιατί βεβαίως το Φασιστικό καθεστώς Μεταξά ήταν κλάσεις ανώτερο και ηπιότερο από τις Σοβιετικές Δημοκρατίες.
Εκτός αν κάποιοι μας πείσουν πως οι κομμουνιστές δεν ήταν σύμμαχοι των Ναζί και πως ο Μεταξάς δεν εναντιώθηκε στους Ναζί. Εκτός αν κάποιος μας πείσει πως οι εργάτες είχαν περισσότερα δικαιώματα και ελευθερίες και ανώτερο βιοτικό επίπεδο στη Σοβιετική Ένωση από ότι στην Ελλάδα του Μεταξά.
Ας κρατήσουμε το αξιέπαινο και και καλοδεχούμενο και την καλόβουλη κριτική.
Τα παιδιά που γράφουν σαφώς δεν έχουν τις ιστορικές γνώσεις που προφανώς έχετε εσείς και οπωσδήποτε προσεγγίζουν τα θέματα με διαφορετικό τρόπο.
Ας τους δώουμε λοιπόν ερεθίσμτα να μάθουν περιοσσότερα.
Είναι σημαντικό το ότι με το δικό τους τρόπο μας αφύπνισαν και ασχοληθήκαμε λίγο περισσότερο μαζί τους και με τους προβληματισμούς τους. Τέλος ας είμαστε επιεικείς μαζί τους
Ας μην τους κρίνουμε αυστηρά, τα παιδιά μας τώρα μαθαίνουν.
Εμείς οι γονείς τις κάναμε μέχρι τώρα, τι προβληματισμούς είχαμε; (ή και ακόμα έχουμε;)
Καταρχήν τί θεωρείται βαρύ και τί όχι όσον αφορά μια σχολική εφημερίδα;Εμείς δεν προσπαθούμε να παίξουμε τους πολιτικούς αναλυτές όυτε τους κήνσορες.Οι μαθητές λυκείου όμως δεν μπορούν να είναι πολιτικοποιημένοι;(χωρίς αυτό να συνεπάγεται την προσχώρησή τους σε καποιο κόμμα)Εαν είμαστε απαθείς και αδιάφοροι ως προς τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα τώρα που υποτίθεται ότι διαμορφώνουμε προσωπικότητα, τότε θα καταλήξουμε άβουλα, αδιάφορα όντα και πολίτες χωρίς κρίση ,λειτουργικά αναλφάβητοι .Θεωρώ εμφανές το γεγονός οτι δεν έχω εντρυφήσει σε ιστορικές λεπτομέρειες ούτε αυτούσιους,τυποποιημένους ορισμούς.Ο στόχος του κειμένου δεν ήταν να αποδώσει τα ιστορικά γεγονότα ούτε να θίξει πολιτικούς όπως Στάλιν, Μεταξάς κλπ ,απλά να παρουσιάσει περιληπτικά,αλλά όχι μονοδιάστατα τις κυριότερες εκφάνσεις του στην σύγχρονη πραγματικότητα.Το κείμενο δεν στέκεται στην ιδεολογία του φασισμού ως ιδεολογία κάποιου συγκεκριμένου πολιτικου κόμματος αλλά γενικότερα στον αυταρχικό και δογματικό του χαρακτήρα.Τέλος μπορεί να μην έχουμε τις αναντιρρητα πολλές γνώσεις σας ,αλλά τουλάχιστον κανουμε μια προσπάθεια παρά το ομολογουμένως βαρύ μας πρόγραμμα.
Για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις, επαναλαμβάνω για μια ακόμα φορά πως τέτοιες ιδέες τις θεωρώ αξιέπαινες και θετικές. Επίσης θέλω να πιστεύω πως η κριτική μου είναι εποικοδομητική και φυσικά δεν διεκδικώ το αλάθητο.
Νομίζω πως εκφράσεις του τύπου ρόμπα και τρόμπα ή γλύφε το κορμί μου τις θεωρώ κάπως βαριές για μαθητές Λυκείου. Ίσως να έχουν αλλάξει και οι εποχές και να έχω μείνει πίσω. Καταλαβαίνω πως οι εκφράσεις αυτές ενδέχεται και να χρησιμοποιούνται καθημερινώς αλλά ηχούν κάπως άσχημα σε σχολική εφημερίδα. Άποψη μου βεβαίως. Σχετικά με την τελευταία τοποθέτηση συμφωνώ με την άποψη σας. Ναι στην πολιτικοποίηση, όχι στην κομματικοποίηση. Όταν όμως βλέπω σε λίγες μόνο σελίδες μια αναφορά στον Λένιν, μια στη Σοβιετική Ένωση και μια για νέους με ναζιστικές, εθνικιστικές τάσεις κτλ που χτύπησαν το Χατζηδάκη κάτι σκέφτομαι. Ειδικά όταν αυτοί που χτύπησαν το Χατζηδάκη ήταν το εντελώς αντίθετο ή ακόμα και απλοί Έλληνες πολίτες που στο πρόσωπο του είδαν γενικότερα το πολιτικό μας σύστημα.
Δεν σας κατηγορώ για κάτι και ενδεχομένως να σας παρεξήγησα και εγώ. Κατά τα άλλα το έντυπο σας είναι άψογο και θα χαρώ να δω τη συνέχεια του.
Στο πρώτο σχόλιό σας εστριάσατε την προσοχή σας και την κριτική σας στο συγκεκριμένο άρθρο <>και αυτό σχολιάστηκε στη συνέχεια. Συμφωνώ μαζί σας για τις φράσεις που δεν κοσμούν το έντυπο. Ας σταθούμε κοντά στα παιδιά ακόμη και με <> κριτική. Θεωρώ ότι το αντέχουν και κεντρίζει το ενδιαφέρον τους. Ευχαριστώ -γονέας
Οι φράσεις αυτές απλώς αποτελούν δείγματα της καθημερινότητας.Διαβάζοντας το σχολιο σας(το χωρίο σχετικά με τους στίχους) χάρηκα γιατί κατάλαβα οτι το συγκεκριμένο θέμα βρήκε τον στόχο του.Με άλλα λόγια ο δημιουργός του ήθελε να σας βάλει σε σκέψεις για την κατάσταση της σημερινής μουσικής τέχνης με απώτερο σκοπό την σύγκριση με παλαιότερες γενίες.Κατανόω την επιθυμία σας για σχολικά θέματα και πίστεψτε με θα προσπαθήσουμε να εντάξουμε μερικά.Ευχαριστούμε για την κριτική σας και τα πόλυ ενθαρυντικά λόγια σας.
Συντακτική Ομάδα της Β'Times
Και μια τελευταία παρατήρηση. Το άρθρο "Πόσο Φασίστες είμαστε" δεν είναι άσχημο. Πιθανότατα η μαθήτρια που το έγραψε να είναι και καλή στην έκθεση. Τεχνικά, ας μου επιτραπεί η έκφραση είναι μια χαρά. Απλώς έχω την εντύπωση πως έχει επιβληθεί στη νέα γενιά (και όχι απαραίτητα εξαιτίας του σχολείου) ο φόβος στο "αυγό του φιδιού". Το Ναζισμό.
Δεν αμφιβάλλω ότι ο Ναζισμός ζημίωσε τη χώρα μας και την Ευρώπη γενικότερα και ότι πρόκειται για μια απολυταρχική θεωρία. Όμως η απήχηση που έχουν στην ελληνική κοινωνία τέτοιες κοσμοθεωρίες με τη βια αγγίζουν το 1% ενώ εκπροσωπούνται από γραφικές προσωπικότητες και φωνές. Βλέπουμε και δίνουμε σημασία σε μια αόρατη απειλή, το "αυγό του φιδιού" και δεν βλέπουμε το ίδιο το φίδι. Το οποίο είναι υπαρκτό και ολοζώντανο. Δηλαδή τους πολιτικούς μας που από Δημοκράτες μεταβλήθηκαν σε Δημοκράτορες με τα γνωστά αποτελέσματα για τη χώρα μας. Αυτά ως μια τελευταία παρατήρηση και προς άρση πάσης παρεξηγήσεως.
Δημοσίευση σχολίου