Έγιναν πολλά από όλους. Και από τη Νέα Δημοκρατία έγιναν θετικές παρεμβάσεις και από το ΠΑΣΟΚ και ξανά από τη Νέα Δημοκρατία και ξανά από το ΠΑΣΟΚ προς τη θετική κατεύθυνση. Κανείς εδώ δεν έρχεται να ισοπεδώσει το έργο του άλλου.
Να πούμε ότι έγιναν λάθη; Έγιναν λάθη. Αυτό, όμως, που δεν μπόρεσε να κάνει το Εθνικό Σύστημα Υγείας από το 1983 ήταν αυτό που είπε ο φίλος μου, ο κ. Θανάσης Λεβέντης, δηλαδή τον ενιαίο φορέα υγείας, αυτό που σήμερα προσπαθούμε να κάνουμε και ήταν όνειρο τότε όλων, κύριε Γιαννόπουλε, εάν θυμάστε, όπως βέβαια ήταν και η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Δηλαδή, θέλαμε να τα ενώσουμε όλα και να υπάρχουν κάτω από έναν προστατευτικό μανδύα, αλλά συγχρόνως να κάνουμε και κάτι για τον Έλληνα πολίτη, αγρότη, για τον εργαζόμενο, όχι μόνο στα κέντρα υγείας της επαρχίας, αλλά να κάνουμε και τα αστικά κέντρα υγείας, δηλαδή να κάνουμε κέντρα υγείας στις μεγαλουπόλεις της Ελλάδος.
Προσπάθειες υπήρξαν πολλές. Δεν έγινε, όμως, τίποτα. Κύριοι Υπουργοί, από αύριο ο κόσμος θα κοιτά εσάς. Από αύριο αρχίζουν τα δύσκολα. Εγώ παρακολούθησα σήμερα τις ομιλίες όλων των συναδέλφων. Σήμερα μπορεί να υπήρξε κριτική από όλες τις παρατάξεις και σωστά. Προβληματίστηκαν, έκριναν, κατέκριναν, έκαναν προτάσεις. Από αύριο, λοιπόν, που θα έχετε ένα νομοσχέδιο ψηφισμένο, εσείς θα πρέπει να αντιμετωπίσετε τον Έλληνα πολίτη στα μάτια και να του εξηγήσετε αυτό που τόσες ημέρες κάναμε, που πιθανόν να κάναμε και λάθη, για να το φέρουμε στη Βουλή και δημιουργήσαμε μία μεγάλη αναστάτωση στον Έλληνα πολίτη. Κλείσαμε τα φαρμακεία, κλείσαμε τα ιατρεία, γιατροί πήγαν και κατέλαβαν το Υπουργείο Υγείας. Σωστά οι πολιτικές παρατάξεις καταδίκασαν τέτοιες πράξεις. Το ιατρικό επάγγελμα έχει ένα επίπεδο, αλλά έχουν το δικαίωμα κάποιοι συνάδελφοι να αγωνιούν για τις τύχες τους και πρέπει και αυτό να το λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν. Έτσι, λοιπόν, φθάσαμε σήμερα και όπως φαίνεται, όλες οι πτέρυγες της Βουλής, ο καθένας από τη δική του πλευρά, η Πλειοψηφία θα περάσει αυτό το νομοσχέδιο.
Αυτό που ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή την Κυβέρνηση, τον ελληνικό λαό, επειδή έχει ταλαιπωρηθεί από πολλά πράγματα το τελευταίο χρονικό διάστημα, πέραν της οικονομικής ανέχειας και των οικονομικών προβλημάτων, είναι η άμεση αναστροφή της αρνητικής πορείας που έχει το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Και θα διαφωνήσω με το συνάδελφο κ. Βαρβαρίγο, που είπε προηγουμένως ότι υπάρχουν είκοσι πέντε χιλιάδες γιατροί στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, κυρία Παπανδρέου.
Κύριοι συνάδελφοι, κυρία Παπανδρέου, κύριε Γιαννόπουλε, στο Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν υπάρχουν 25.000. Στο δημόσιο σύστημα υγείας υπάρχουν 25.000. Είναι λάθος η αναλογία αυτή που είπε ο κ. Μόσιαλος. Υπάρχουν λιγότεροι από 15.000 στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Οι μόνιμοι γιατροί είναι 7.000. Όταν βάλουμε και τα Ταμεία, όταν βάλουμε και την πρωτοβάθμια, όταν βάλουμε όλους τους ασφαλιστικούς Οργανισμούς, τότε μπορεί να φθάσουμε τους 25.000. Έτσι, λοιπόν, να είμαστε ακριβείς σ' αυτό που λέμε.
Θα πούμε και κάτι άλλο για τα νοσοκομεία. Μα, υπάρχει μία υπερπληθώρα γιατρών κάπου και κάπου δεν υπάρχουν καθόλου γιατροί. Το είπαν οι συνάδελφοι από την επαρχία, από τα νησιά. Υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα στην Ελλάδα. Εγώ το προηγούμενο χρονικό διάστημα είχα κάνει την πρόταση. Πρώτα θα πάμε στην επαρχία με τους επικουρικούς και μετά θα έρθουμε στην Αθήνα. Όταν ο γιατρός που ζει στην Αθήνα βρίσκει και μία δουλειά επικουρικού στην Αθήνα, γιατί να πάει στην επαρχία, κύριοι Υπουργοί; Έτσι δεν είναι; Δώστε μπόνους να πάνε στην επαρχία. Όλα καλά. Πιστεύω ότι η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας από αύριο θα είναι νόμος και σε σας επαφίεται να τον εφαρμόσετε. Εμείς πιστεύουμε σε σας και θα σας βοηθήσουμε.
Προμήθειες. Το 57% έφθασαν οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας στην Ελλάδα. Προμήθειες νοσοκομείων. Κάτι το φοβερό. Προσπαθούσαμε να μαζέψουμε το σύστημα και δεν μπορούσαμε να το μαζέψουμε και όλο μας ξέφευγε και πιθανόν να μας ξεφεύγει, κύριοι Υπουργοί, και τώρα.
Το άρθρο 12 το στηρίζουμε, προχωράμε και πιθανόν -εγώ δεν θέλω να γίνω ανατρεπτικός- αργότερα και το μάνατζμεντ των νοσοκομείων να πρέπει να δοθεί κάπου αλλού. Εγώ, όχι η κυβέρνηση, η κυβέρνηση μπορεί να έχει άλλες απόψεις, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να σκεφθούμε και αυτά τα πράγματα. Πρέπει να τα σκεφθούμε. Να σκεφθούμε, δηλαδή, το μοντέλο του Ωνασείου, το μοντέλο του Ντυνάν, το μοντέλο του Παπαγεωργίου, μήπως τυχόν είναι ένα καλύτερο μοντέλο από ό,τι υπάρχει σήμερα.
Για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και τα θέματα της καθημερινότητας του νομοσχεδίου που είναι στη σωστή κατεύθυνση τα είπαμε.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Θέλω με δύο ειδικά πράγματα να σας απασχολήσω και ζητώ την ανοχή σας γι’ αυτό. Παρακολούθησα τους συναδέλφους γιατρούς αυτές τις μέρες των ταμείων.
Κύριοι συνάδελφοι –οι γιατροί θα με καταλάβουν περισσότερο- όταν μπαίνει ένας γιατρός στο σύστημα θα πρέπει να αξιολογείται. Θα πρέπει να εκπαιδεύεται. Θα πρέπει να ξέρουμε αν αυτός ο γιατρός που πήγε και μπήκε στον Χ ασφαλιστικό φορέα ανανέωσε τις γνώσεις του. Δεν μπορεί να παίρνουμε ένα γιατρό και ποτέ να μην ανανεώνεται. Ανοίξαμε ένα ιατρείο, πρέπει κάποια στιγμή όλοι μας, ο καθένας από το δικό του μετερίζι να αξιολογείται. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας να αξιολογείται, οι γιατροί να αξιολογούνται, οι διευθυντές να αξιολογούνται.
Ήρθε ο κ. Αβραμόπουλος -με όλο το σεβασμό στο πρόσωπό του- και μας ισοπέδωσε το σύστημα βαθμολογικά, ένα σύστημα για το οποίο οφείλετε να πάρετε θέση, όταν τελειώσετε με αυτά τα μεγάλα προβλήματα που ανοίξατε αυτές τις μέρες.
Διαβάζω από τους NEW YORK TIMES –το είχε η Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ- κάτι το οποίο εμένα προσωπικά με προβλημάτισε. Το ήξερα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά φαίνεται ότι υπάρχει και στα άλλα κράτη. Ειδικοί προειδοποιούν ότι τα μέτρα προστασίας των ασθενών με αυτούς που δεν θα έπρεπε να ασκούν πλέον το επάγγελμα, είναι υπερβολικά ελλιπή.
Το 2006 μία μελέτη έδειξε ότι σε περίπλοκες χειρουργικές επεμβάσεις το ποσοστό θνησιμότητας των ασθενών ήταν υψηλότερο όταν ο χειρουργός ήταν άνω των 60 ετών, μολονότι δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ των νεοτέρων και των πιο ηλικιωμένων γιατρών, όπως στις επεμβάσεις ρουτίνας. Στην πραγματικότητα το ιατρικό επάγγελμα δεν είχε ποτέ έναν μηχανισμό που να του επιτρέπει να αξιολογεί τις ικανότητες των μελών του. Χρειαζόμαστε –τονίζει το άρθρο- ένα σύστημα τακτικής αξιολόγησης των γιατρών, το οποίο δεν το έχουμε, κύριε Γιαννόπουλε. Δεν αξιολογούμεθα.
Δεν το έχουμε, κύριε Υπουργέ. Πρέπει, λοιπόν, να το δούμε αυτό το θέμα.
Ένα άλλο θέμα είναι, κύριε Τιμοσίδη, το εξής: Σήμερα έλαβα ένα e-mail από τη Γερμανία για την προχθεσινή ερώτησή μας που είχαμε εδώ. Μου γράφει, λοιπόν, ένα συνάδελφος: «Με μεγάλο ενδιαφέρον άκουσα την ερώτησή σας την προηγούμενη Παρασκευή στη Βουλή με τον κ. Τιμοσίδη. Είμαι ένας νέος συνάδελφος 37 ετών, ο οποίος έχω κάνει 11 χρόνια μεταμοσχεύσεις στη Γερμανία και είμαι στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Γερμανίας μεταμοσχεύσεων, στο Έσσεν. Το 2009 πήρα τη θέση επίκουρου καθηγητή στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Όμως, το Λαϊκό Νοσοκομείο πια δεν θεωρείται κατάλληλο νοσοκομείο για μεταμοσχεύσεις, γιατί καταργήθηκαν όλες οι αίθουσες μεταμοσχεύσεων και η κλινική μεταμοσχεύσεων».
Και με ρωτάει ο συνάδελφος «προ δύο εβδομάδων ειδοποιήθηκα από τις πρυτανικές αρχές να προσέλθω για την ορκωμοσία μου και τώρα γεννάται το ερώτημα, το οποίο αν μπορείτε να το κάνετε στον Υπουργό σήμερα που θα μιλήσετε στη Βουλή, να αφήσω την Έδρα που κατέχω στο μεγαλύτερο μεταμοσχευτικό κέντρο της Ευρώπης, στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, για να επιστέψω στην πατρίδα με τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες ερχόμενος ως ειδικός σε έναν τομέα που πλέον δεν υφίσταται;». Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι από αύριο είναι μία καινούρια μέρα και οι ευθύνες σας είναι πάρα πολύ μεγάλες, διότι από αύριο πρέπει να ανοίξετε διάλογο με όλους όσους ενδιαφέρονται να μπουν σ' αυτό το σύστημα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, του ενιαίου φορέα υγείας, όπως λέγαμε παλιά. Όλο αυτό που θεμελιώσατε με πολύ κόπο αυτές τις μέρες θα δημιουργήσει τεράστιες συγκρούσεις. Θα πρέπει συναινετικά, με καλές προτάσεις και με καλό πνεύμα συνεργασίας για το καλό του ελληνικού λαού, τούτη τη φορά η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στην Ελλάδα να είναι γεγονός.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου