Το τραγούδι αυτό είναι συρτό από το χωριό Πιστάματα Ζάρακα Ανατολικής Λακωνίας. Ιδιαιτέρως αγαπητό στους Ζαρακίτες εντοπίζεται σε αρκετές μουσικές -λιγότερο ποιητικές- παραλλαγές (3 τουλάχιστον έχω καταγράψει εγώ). Τραγουδά η γιαγιά μου, Πολυξένη Αν. Κόκκορη με καταγωγή από το συγκεκριμένο χωριό.
Ο Ζάρακας, περιοχή σαφώς επηρεασμένη από την παράδοση της ΝΑ Πελοποννήσου, της Τσακωνιάς των Κυθήρων, των Κυκλάδων, των Σπετσών, της Ύδρας, των Αρβανιτών της Αργολιδοκορινθίας, παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο μουσικοχορευτικό ιδίωμα. Δεν είναι ούτε μοραΐτικο, ούτε νησιώτικο καθαρά. Αποτελεί ένα συνονθύλευμα αυτών των δυο.
Οι χοροί είναι στεριανοί με αναμφισβήτητη προτίμηση στο συρτό-καλαματιανό, όπου το χόρευαν πολύ περίτεχνα. Το τσάμικο χορευόταν λιγότερο και κυρίως από τους μερακλήδες. Τις Απόκριες, στα βόρεια χωριά (Κρεμαστή, Γκιότσαλι), χόρευαν και τσακώνικο. Ακόμη έχουμε και νησιώτικες επιρροές στο θέμα του χορού, μιας και χορευόταν ιδιαίτερα το πηδηχτό (δηλαδή χασαποσέρβικο) με συγκεκριμένα παλιά τραγούδια συνοδείας του. Εδώ είναι σαφής η τσιριγώτικη επιρροή με το Μπουρδάρη.
Τα όργανα της ζαρακίτικης ζυγιάς είναι το βιολί και το λαούτο. Σπανίως συναντούσε κανείς σαντούρι, ενώ κλαρίνο εμφανίστηκε μια μεμονωμένη περίπτωση στην Κρεμαστή.
"Εκεί πέρα κι αντίπερα στης Μαρουδιως τ' αλώνι
εκεί αλωνίζουν δώδεκα και δέκα συνεμπάζουν
κι η Μάρω με την ρόκα της τρογύρω μες στ' αλώνι.
-Φεύγα, Μαριώ, απ' τον κουρνιαχτό, φεύγα κι από τον ήλιο.
-Εγώ τον ήλιο αγαπώ, τον κουρνιαχτό τον θέλω
κι αυτό τον πρώτο λιχνιστή άντρα θε να τον πάρω.
-Αυτός ο πρωτολιχνιστής πολλά προικιά γυρεύει,
γυρεύει αμπέλια ατρύγητα, χωράφια με τα στάχυα,
γυρεύει και τη Βενετιά μ' όλα της τα παλάτια"
[Εκεί πέρα κι αντίπερα στης Μα -μωρέ- στης Μαρουδιως τ' αλώνι
εκεί αλωνί -Μαρουδιώ, Μαριώ μου τσάτσα η Μαρουδιώ...
http://www.youtube.com/user/kremastilak
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου