Σαν σήμερα, 68 χρόνια πριν - ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Η επέτειος του ΟΧΙ και η ηρωική ιστορία του ελληνοϊταλικού πολέμου, είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους. Δεν υπάρχουν πολλά που μπορεί κανείς να προσθέσει. Για το λόγο αυτόν επέλεξα αντί για μένα να μιλήσει για τα γεγονότα εκείνα ένας πολεμιστής της Πίνδου, ο μεγάλος ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης. Το απόσπασμα που παραθέτω είναι από το Άξιον Εστί, ανάγνωσμα πρώτο, με τίτλο "η πορεία προς το μέτωπο". Ο ποιητής εκφράζει την ιστορική συνέχεια των αγώνων του έθνους μας για ελευθερία στα βάθη των αιώνων. Δεν έχει σημασία ποιος ο χρόνος, δεν έχει σημασία ποιος ο εχθρός, ο έλληνας στρατιώτης πορεύεται με το όπλο στο χέρι πάνω στα χώματα τα ποτισμένα με το ιερό αίμα των προγόνων και οι νεκροί, σιωπηλοί, πορεύονται οπλισμένοι κι αυτοί πλάι του. Γιατί το χρέος στην πατρίδα και ο αγώνας για ελευθερία δεν τελειώνει ποτέ.

Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε καθρέφτη, ώρες πολλές το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πιο φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι. Μόνε σα να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ'όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, πού'χαν λευκάνει απ'τα περίσσεια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θερία, λοχίες του 97 ή του 12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ'τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουργάρων και Τουρκών. Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι-πλάι, διαβαίναμε τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε.

Οδυσσέα Ελύτη, Άξιον Εστί.