F-4 Phantom ΙΙ

Το F-4 Phantom ΙΙ εμφανίστηκε αρχικά ως αναχαιτιστικό F4Η, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του ναυτικού, αντικαθιστώντας το F3Η Demon. Πετώντας για πρώτη φορά το Μάιο του 1958, το Phantοm ΙΙ ξεπέρασε με ευκολία τα 2 Μach θέτοντας διάφορα ρεκόρ ύψους και ταχύτητας, ένα από τα οποία διατηρήθηκε για 16 ολόκληρα χρόνια. Οι μοναδικές του ικανότητες ανάγκασαν τη USΑF, παρά την αντιπαλότητά της με το ναυτικό, να το υιοθετήσει ως F-110 Spectre. Εφοδιασμένο με δύο General-Εlectric J-79 με μετάκαυση, που του εξασφάλισαν τις επιδόσεις οι οποίες το κατέστησαν ένα θρύλο της αεροπορίας, ξεπέρασε τα 5.000 αντίτυπα παραγωγής, υπηρετώντας από αεροπλανοφόρα και αεροδρόμια, με τα εθνόσημα 12 συνολικά χωρών και στις πέντε ηπείρους.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Κατασκευαστής	McDonnell Douglas (Boeing)
Χώρα προέλευσης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Διαστάσεις (Μ/Π/Ύ)	19,2/11,7/5,02 μέτρα
Βάρος (κενό/μέγιστο)	13.757/28.030 κιλά
Εμβέλεια	4.180 km
Μέγιστη ταχύτητα (sea level)	1445 km/h
Μέγιστη ταχύτητα (40.000 πόδια)	2390 km/h
Αρχικός βαθμός ανόδου	18.715 μ/λεπτό ή 61.400 πόδια/λεπτό
Μέγιστο επιχειρησιακό ύψος	18.182 μ ή 62.250 πόδια
Κινητήρες	2x GE J79-GE-17A Turbojets
Μέγιστη ώση	159.2 kN (35,800 lb)
Οπλισμός	Πυροβόλο 1x20 χιλ. Μ61Α1 "Vulcan"

Κατασκευαστής	McDonnell Douglas (Boeing)
Χώρα προέλευσης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Διαστάσεις (Μ/Π/Ύ)	19,2/11,7/5,02 μέτρα
Βάρος (κενό/μέγιστο)	13.757/28.030 κιλά
Εμβέλεια	4.180 km
Μέγιστη ταχύτητα (sea level)	1445 km/h
Μέγιστη ταχύτητα (40.000 πόδια)	2390 km/h
Αρχικός βαθμός ανόδου	18.715 μ/λεπτό ή 61.400 πόδια/λεπτό
Μέγιστο επιχειρησιακό ύψος	18.182 μ ή 62.250 πόδια
Κινητήρες	2x GE J79-GE-17A Turbojets
Μέγιστη ώση	159.2 kN (35,800 lb)
Οπλισμός	Πυροβόλο 1x20 χιλ. Μ61Α1 "Vulcan"

Ικανό να αναλάβει ρόλους αναχαίτισης, υποστήριξης, κρούσης ή προσβολής στόχων εδάφους, το Phantom ΙΙ αποτέλεσε ένα πολύτιμο εργαλείο, που σχεδιάστηκε με βάση τα τελευταία μαθήματα από το θέατρο των αερομαχιών. Οι πρώτες εκδόσεις στερούνταν πυροβόλου, καθώς οι πύραυλοι φαίνονταν ότι θα μονοπωλούσαν τις αερομαχίες, αλλά η παρουσία του κρίθηκε αναγκαία αργότερα διαψεύδοντας τα αρχικά σενάρια. Με την ενοποίηση των συστημάτων ονοματολογίας, τα F4Η και F-110 αποτέλεσαν διαφορετικές εκδόσεις του F-4 Phantοm ΙΙ, που κατασκευάστηκε αργότερα σε πάμπολλες παραλλαγές.Έχοντας γνωρίσει διάφορα προγράμματα αναβάθμισης των υποσυστημάτων του, ικανά να επεκτείνουν την ωφέλιμη ζωή του, το αειθαλές Phantom ΙΙ θα συνεχίσει να υπηρετεί τουλάχιστον μέχρι και το 2015, πάνω από 55 χρόνια μετά την πρώτη του πτήση. Το προσωνύμιο Phantom ΙΙ αποκτήθηκε στις 3 Ιουλίου 1959, κατά τη διάρκεια τελετής στο εργοστάσιο της κατασκευάστριας εταιρείας στο St. Louis. Με την τελετή αυτή, η McDonnel γιόρτασε την 20ή επέτειο λειτουργίας της, ενώ το αεροσκάφος συνόδευσε την εταιρεία μέχρι και την 40ή επέτειό της. Tα αμερικάνικα F-4 έλαβαν μέρος στον Πόλεμο του Βιετνάμ και στους Αραβοϊσραηλινούς πολέμους του 1973 και 1982, και μάλιστα πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος αφού δεκάδες καταρρίφθηκαν από Σοβιετικούς αντιαεροπορικούς πυραύλους εδάφους-αέρος.

Σε ελληνική υπηρεσία

Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους χρήστες του συγκεκριμένου τύπου αεροσκαφών, αποκτώντας 92 αεροσκάφη από το 1974 μέχρι σήμερα. Η αρχική παραγγελία με την κωδική ονομασία "Peace Icarus" έγινε το 1971 και αφορούσε 36 συνολικά F-4E, η παράδοση των οποίων ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1974 και ολοκληρώθηκε το 1976, μαζί με την επιπλέον παράδοση δύο αεροσκαφών σε αντικατάσταση ισάριθμων απωλειών, που είχαν στο μεταξύ σημειωθεί. Στα πλαίσια της υλοποίησης του προαναφερθέντος προγράμματος, η Π.Α. απέκτησε "πακέτο" και σύγχρονα οπλικά συστήματα,συμπεριλαμβανομένων κατευθυνόμενων βομβών λέιζερ, βλημάτων αέρος-επιφανείας ΑGΜ-65 Μaverick. Θα πρέπει να σημειωθείότι κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο η Ελλάδα διέθετε σεβαστό αριθμό επιχειρησιακά έτοιμων F-4E,γεγονός που της εξασφάλιζε σημαντικό αεροπορικό πλεονέκτημα σε περίπτωση επέκτασης του πολέμου.Mόλις ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα "Peace Icarus Ι" το 1976, η Ελλάδα παρήγγειλε 18 επιπλέον αεροσκάφη F-4Ε και 8 φωτοαναγνωριστικά RF-4Ε. Τα τελευταία παραδόθηκαν κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ Ιουνίου 1978 και Απριλίου 1979, ενώ τα υπόλοιπα F-4E εντάχθηκαν στο ελληνικό δυναμικό μεταξύ Μαϊου και Δεκεμβρίου 1978. Επιπρόσθετη παραγγελία για την μεταφορά 40 αμερικανικών αεροσκαφών από τα αποθέματα των Η.Π.Α. ανακοινώθηκε το 1987, ενώ σύμφωνα με άλλες πληροφορίες η προμήθεια αφορούσε 50 F-4E και 19 F-4G Wild Weasels που ειδικεύονται στην καταστολή αεράμυνας. Τελικά, η συμφωνία περιορίστηκε σε 28 F-4E που μεταφέρθηκαν από τα αποθέματα της Αμερικανικής Εθνοφρουράς και παραδόθηκαν στην 338 Μοίρα στα τέλη του 1991. Σε αντάλλαγμα οι Η.Π.Α. διατήρησαν 8 ακόμη χρόνια της στρατιωτικές τους βάσεις στη χώρα.Τέλος, μερικούς μήνες αργότερα η γερμανική πολεμική αεροπορία (Lυftwaffe) παραχώρησε δωρεάν στη χώρα μας 27 φωτοαναγνωριστικά αεροσκάφη RF-4Ε, από τα οποία τα 7 χρησιμοποιήθηκαν για ανταλλακτικά των υπολοίπων, ενώ τα 20εντάχθηκαν πλήρως επιχειρησιακά στη δύναμη της 348 Μ.Τ.Α.,όπου και εξακολουθούν να επιχειρούν μέχρι σήμερα.
http://www.ellinikos-stratos.com/aeroporia/f-4_1.asp