ΚΥΡΙΑΚΟΥ Δ. ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ

Υπεύθυνου Τοπ. Αυτοδιοίκησης Α΄ & Β΄ Βαθμού ΑΔΕΔΥ Λακωνίας
Τ. Πρόεδρου Δημ. Υπαλλήλων Λακωνίας
Δημ. Αστυνόμου Σπαρτιατών- Οικονομολόγου
Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες ενός όλο και πιο εντεινόμενης διαμάχης για το θέμα της ενέργειας και συγκεκριμένα του φυσικού αερίου της Ρωσίας το οποίο τροφοδοτεί -το 20%- των αναγκών όλης την Ευρώπη.
Η διαμάχη της Gazprom εταιρείας που το διαχειρίζεται από ρωσικής πλευράς με την ουκρανική Naftogaz για το χρέος των δύο δισεκατομμύρια δολάριων είναι απλά το «κερασάκι στην τούρτα», της διαμάχης των δύο πρώην συμμάχων εντός της ΕΣΣΔ για διάφορα θέματα.
Βέβαια δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε ότι μεσούσης της οικονομικής κρίσης ένα τέτοιο ποσό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο ακόμα και για την Gazprom και κατ’ επέκταση για την Ρωσία.
Η κατάσταση στο εσωτερικό της Ουκρανίας, με την ακυβερνησία που επικρατούσε και επικρατεί εδώ και μήνες έκανε δυσκολότερες τις διαπραγματεύσεις, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις η ομάδα επαφής της Gazprom δεν μπορούσε να βρει τους αρμοδίους για να συζητήσει το θέμα και αυτό γιατί ο τομέας της ενέργειας αποτελούσε και αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ του Γιούσενκο -Πρόεδρος- και της Τιμοσένκο -Πρωθυπουργού- για αυτονόητους λόγους.
Το κλείσιμο της στρόφιγγας του φυσικού αερίου προς την Ουκρανία, όχι όμως και προς την Ευρώπη είναι πλέον πραγματικότητα οι προσπάθειες σκόπιμης καθυστέρησης εδώ και μήνες από την Ουκρανική πλευρά έπεσαν στο κενό.
Ο Αλεξέϊ Μίλερ πρόεδρος του Δ.Σ. της Gazprom και ένας μετριοπαθής διαπραγματευτής ανακοίνωσε ότι παύει η προνομιακή τιμή για το Κίεβο, η τιμή πρόταση των 250$ ανά 1000 κ.μ. και θα ισχύει η τιμή αγορά που φτάνει τα 418$.
Στον αντίποδα της πραγματικότητας και μόνο για το «φαίνεσθε» υπάρχει μια οργανωμένη επικοινωνιακή προσπάθεια της Ουκρανικής πλευράς-καθοδηγούμενη πέραν του Ατλαντικού- ότι απλώς πέφτει θύμα της ρωσικής αντιουκρανικής πολιτικής, αυτή όμως δεν ευσταθή, όχι τόσο υπεραπλουστευμένα – τουλάχιστον- την συγκεκριμένη στιγμή, αφού το 1/3 των πολιτών της Ουκρανίας είναι Ρωσικής καταγωγής.
Οι εκφράζοντες τους δύο πόλους εξουσίας καθώς και τις αντίρροπες τάσεις ως προς την πολιτική κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η Ουκρανία Γιούσενκο και Τιμοσένκο μόλις περίπου ένα χρόνο πριν από τις προεδρικές εκλογές επιθυμούν διακαώς να τελειώσει αυτό το ζήτημα, με τη συμφωνία απ' όποιον επιτευχθεί, να χρησιμοποιηθεί ως προεκλογικό «όπλο» στην φαρέτρα του εναντίων του αντιπάλου.
Η προσπάθεια της Ρωσίας είναι η διατήρηση της αξιοπιστίας της στην Ευρώπη ως ενεργειακός εταίρος -με την τήρηση των υποχρεώσεων απέναντι στους εκεί πελάτες της -,πράγμα που ίσως να αποδειχθεί δύσκολο – πτώση ροής λόγω ουκρανικού δακτύλου- στην παρούσα φάση, παρόλες τις δεσμεύσεις της γι’ αυτό.
Τα επόμενα χρόνια θα γίνουμε μάρτυρες μιας εντεινόμενης διαμάχης για την διέλευση των αγωγών που μεταφέρουν ενεργειακούς πόρους.
Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να αξιοποιηθούν κατάλληλα όλα τα Ελληνικά και όχι μόνο « Think Tanks» στα πλαίσια μιας μακροχρόνιας στόχευσης της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής -με εναλλακτικά σενάρια- και δη της χαρακτηριζόμενης ενεργειακής πολιτικής, η οποία θα πρέπει να έχει ενιαία γραμμή πλεύσης.
Η χώρα μας συμμετέχουσα πλέον στο «παιχνίδι» αυτό -αγωγοί πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, και Τουρκίας-Ελλάδας-Ιταλίας, South Stream, Nabuco - θα μπορέσει να αποκομίσει σημαντικά οφέλη –οικονομικά και πολιτικά- ίσως δε και με κατάλληλους χειρισμούς να μετατρέψει την πίεση που ασκούν οι Αμερικανοί και Ρώσοι σε Ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Αυτό βέβαια αποτελεί ένα δύσκολο εγχείρημα –Αμερικανό/Ρωσική συνεννόηση με έναυσμα ελληνικό- αλλά η ανάληψη από πλευράς της Ελλάδος της Προεδρίας του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη - ΟΑΣΕ – φαντάζει ως μοναδική ευκαιρία για την επίτευξη ενός τέτοιου σημαντικού στρατηγικού στόχου, αναβαθμίζοντας με τον τρόπο αυτό την χώρα μας σε περιφερειακό ενεργειακό κόμβο προσθέτοντας μας δύναμη και κύρος στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης καθώς και στους κόλπους της Ε.Ε.
Πηγές
Ιστοσελίδες: In.gr, Gazprom, Naftogaz
Εφημερίδα : Καθημερινή, Τα Νέα