(ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, Παρασκευή,04/02/2011)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Συνεχίζουμε με την με αριθμό 496/1-2-2011 επίκαιρη ερώτηση πρώτου κύκλου, του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Λεωνίδα Γρηγοράκου προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με την αντιμετώπιση των προβλημάτων στις μεταμοσχεύσεις.
Κύριε Γρηγοράκο, έχετε δύο λεπτά για να αναπτύξετε την επίκαιρη ερώτησή σας.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Ζητώ την ανοχή σας όμως, για να πάρω θέση γι’ αυτά τα γεγονότα που γίνονται αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα στο Υπουργείο Υγείας. Και θα παρακαλούσα την πολιτική ηγεσία του τόπου αλλά κι όλες τις παρατάξεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου να πάρουν θέση γι’ αυτή την κίνηση των συναδέλφων μου γιατρών, που θα τη χαρακτήριζα ως μία κίνηση η οποία δεν έχει στόχο, δεν έχει στρατηγική κι έχει προβληματίσει όλη την ελληνική κοινωνία. Θα παρακαλούσα, λοιπόν, την πολιτική ηγεσία του τόπου, και την Κυβέρνηση και την Αντιπολίτευση, να καλέσουν αυτούς τους συναδέλφους γιατρούς στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ώστε να μας αναπτύξουν τα αιτήματά τους. Διότι αυτές τις ημέρες έχουν κλείσει και τα φαρμακεία, αλλά και τα ιατρεία του ΙΚΑ κι έχουν δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στους Έλληνες ασθενείς.
Κύριε Υπουργέ, είναι παράκλησή μου να έρθουν οι συνάδελφοί μου στη Βουλή και να αναπτύξουν τον προβληματισμό τους, τα προβλήματα και τα αιτήματά τους, γιατί η ελληνική κοινωνία δεν έχει καταλάβει ποια είναι τα αιτήματα αυτής της απεργίας.
Έρχομαι τώρα στη συγκεκριμένη ερώτηση για τις μεταμοσχεύσεις. Είμαστε σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και το ξέρουμε όλοι. Η Ελλάδα περνάει δύσκολες στιγμές. Το σύστημα υγείας δεν είναι στην καλύτερή του φάση. Για να έχεις καλές κοινωνικές υπηρεσίες και ένα καλό σύστημα υγείας, χρειάζεται να έχεις κι επαρκή χρηματοδότηση. Όμως, κύριε Υπουργέ, τα προβλήματα που υπάρχουν είναι μεγάλα και κάποιοι συμπολίτες μας περνάνε πάρα πολύ δύσκολα όσον αφορά το θέμα των μεταμοσχεύσεων. Γι’ αυτό θα ήθελα να ακούσω την απάντησή σας. Αυτός ο Οργανισμός, ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων, ένα χρόνο και κάτι μήνες τώρα τι κάνει; Δεν βλέπουμε να κάνει τίποτα. Βλέπουμε, κύριε Υπουργέ, ότι οι μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα φθίνουν κάθε μέρα.
Θέλω, δε, να πω σ’ όλους τους Έλληνες πολίτες που μας παρακολουθούν, ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα στις μεταμοσχεύσεις, αλλά είναι κι η τελευταία χώρα σε ανθρώπους οι οποίοι προσφέρουν όργανα για μεταμοσχεύσεις. Όταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει μέσος όρος 20% ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να δώσουν τα όργανά τους, στην Ελλάδα μόνον το 1% προτίθεται να το κάνει, δηλαδή είναι εθελοντές οργάνων. Αυτοί είναι γύρω στους εκατό χιλιάδες. Για την ακρίβεια, ενενήντα επτά χιλιάδες Έλληνες πολίτες είναι δότες οργάνων. Αυτό, κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να μας προβληματίσει. Θα πρέπει να δούμε τι γίνεται ξανά από την αρχή, να επαναδιατυπώσουμε τη στρατηγική μας και θα πρέπει να δούμε τι κάνει ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων, ο οποίος τα τελευταία δύο χρόνια πραγματικά καθεύδει.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε, κύριε Γρηγοράκο.
Ο Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Μιχαήλ Τιμοσίδης, έχει το λόγο για τρία λεπτά, προκειμένου να πρωτολογήσει.
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε συνάδελφε, θέλω να σας πω ότι ευκαιρία για διάλογο δώσαμε. Υπήρχαν οι ευκαιρίες, πέρα από το γεγονός ότι από τις 15 Δεκεμβρίου είναι αναρτημένο το προσχέδιο νόμου και μάλιστα και οι αλλαγές, οι οποίες κάθε εβδομάδα γίνονταν μετά από προτάσεις και παρεμβάσεις ενδιαφερομένων φορέων. Και μάλιστα ήταν ανοιχτός ο διάλογος και έγινε και πριν από την Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, με όλους τους φορείς, και το Υπουργείο Υγείας και το Υπουργείο Εργασίας, που είναι τα δύο συναρμόδια Υπουργεία τα οποία προχωρούν, αν θέλετε, στη δημιουργία αυτού του εθνικού φορέα παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Και τα δύο Υπουργεία, λοιπόν, έχουν συναντηθεί με όλους τους εκπροσώπους.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ: Τι γίνεται τώρα πείτε μας.
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Θα σας πω για το τώρα.
Τώρα, αν κάποιοι, κύριε συνάδελφε, επειδή δεν ήταν αυτοί στο διάλογο, αντιλαμβάνονται ότι δεν έγινε διάλογος, αυτό δεν είναι σωστό.
Σας λέω, λοιπόν, ότι ακόμη και τις ημέρες της κατάληψης του Υπουργείου και ο κ. Λοβέρδος, ο Υπουργός και το Υπουργείο Εργασίας και εγώ προσωπικά καλέσαμε -και καλούμε ακόμη και μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε- τους συναδέλφους που απεργούν -και λέω συναδέλφους γιατρούς με την ιδιότητα του γιατρού- διότι υπήρξα και εγώ συνδικαλιστής και ξέρω και σέβομαι όλους τους αγώνες. Και συμμετείχα σε όλους τους αγώνες, σε όλα τα χρόνια. Όμως, κύριε συνάδελφε, κύριε Γρηγοράκο, το να καλούμε και να συναντιόμαστε με τους φορείς και να θέτουν όριο και όρο ως προϋπόθεση διαλόγου, δεν είναι σωστό. Διάλογος δεν σημαίνει διάλογος με προϋποθέσεις. Πηγαίνεις στη συνάντηση θέτεις τις θέσεις σου, ακούς τις απόψεις του άλλου. Και εφόσον νομίζεις ότι δεν καλύπτεσαι, βγαίνει και λες ότι μετά το διάλογο δεν υπήρξε αποτέλεσμα.
Εμείς εδώ συναντηθήκαμε και τους λέμε, ελάτε στο Υπουργείο Εργασίας να συζητήσουμε το ζήτημα, χωρίς περιορισμό χρόνου, χωρίς προϋπόθεση, χωρίς ατζέντα. Ακούστε τι ζητούσαν: Ενώ έχει συζητηθεί το θέμα στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων -όπου όπως ξέρετε από τον Κανονισμό μόνο έξι φορείς πρέπει να συμμετέχουν- με παρέμβαση, λοιπόν, των εκπροσώπων των Κομμάτων και τη δική μας παράκληση προς τον Πρόεδρο της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων τον κ. Κρεμαστινό και τον Πρόεδρο της Βουλής ζητήσαμε και διπλασιάστηκε ο αριθμός των φορέων. Μίλησαν δώδεκα φορείς. Δεν μπορεί, λοιπόν, να υπάρχει αυτή η δικαιολογία ότι δεν έγινε διάλογος. Είναι κρίμα να πιέζεται και να βιάζεται η αλήθεια.
Εμείς και τώρα, σήμερα στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, που αυτή τη στιγμή ξεκίνησε εδώ στη Βουλή τους καλούμε να έρθουν να συζητήσουμε. Στις 11.30΄υπάρχει η Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, η ΟΚΕ και εκεί, λοιπόν, θα δοθεί η δυνατότητα σε όποιον θέλει να εκφράσει τις απόψεις του. Δεν κατανοώ το λόγο κάποιοι άνθρωποι, να επιμένουν και να βρίσκουν πρόφαση, να πάρουμε λέει το νομοσχέδιο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υφυπουργού)
Μα είναι δυνατόν μία δημοκρατική διαδικασία κατακτημένη με τόσους αγώνες, να σταματήσει, γιατί δεν μπαίνει ως προϋπόθεση κάποιος όρος; Εμείς ήμασταν και είμαστε ανοιχτοί και μέχρι τη Τρίτη που θα γίνει η συζήτηση στη Βουλή και αν και σεις νομίζετε ότι μπορείτε να συμβάλετε, ακούμε οποιονδήποτε να έρθει. Όχι όμως με προϋποθέσεις. Ο διάλογος είναι μία δημοκρατική κατάκτηση και ο καθένας μπορεί να εκφράζει τις απόψεις του και να πει συμφωνώ ή δεν συμφωνώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαϊτσης Αποστολάτος): Κύριε Υφυπουργέ, παρακαλώ αναφερθείτε εκτενέστερα στη δευτερολογία σας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Κύριε Πρόεδρε, θα απαντήσω στη δευτερολογία μου, κύριε συνάδελφε και θα έχω να σας πω χρήσιμα πράγματα.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαϊτσης Αποστολάτος): Το λόγο έχει ως ερωτών Βουλευτής, ο κ. Γρηγοράκος, για τρία λεπτά.
Ορίστε, κύριε Γρηγοράκο, έχετε το λόγο.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ: Το πρώτο σκέλος απαντήθηκε, αλλά για τις μεταμοσχεύσεις, που είναι η ουσία, δεν ακούσαμε τίποτα, κύριε Πρόεδρε. Πιστεύω ότι ο κύριος Υπουργός θα απαντήσει στη δευτερολογία του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρόβλημα των μεταμοσχεύσεων στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ μεγάλο. Είναι πολύ μεγάλο και διαχρονικό. Είναι και ένα διακομματικό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων τριάντα ετών, που ασχολούνται με το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Γίνεται πολύ μεγάλο το πρόβλημα, διότι υπάρχουν τεράστια συμφέροντα, κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ. Έγιναν προσπάθειες από όλες τις παρατάξεις να φτιαχτεί ένα μεταμοσχευτικό κέντρο στην Ελλάδα. Δεν έγινε. Και δεν έγινε διότι υπήρχαν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα.
Σήμερα στην Ελλάδα οι μεταμοσχεύσεις έχουν πάει προς το μηδέν. Θα σας πω μόνο το τελευταίο χρόνο ότι μειώθηκαν τόσο πολύ, που οι μεταμοσχεύσεις το 2010 είναι: νεφρών 116, ήπατος 33, καρδιάς 8, παγκρέατος 3 και πνευμόνων 3. Πνευμόνων τρεις! Δεν σας λέει τίποτα το «Ωνάσειο»; Πού πήγε το «Ωνάσειο», που το «Ωνάσειο» έχει φτιαχτεί γι’ αυτά; Ποιος είναι ο σκοπός του «Ωνασείου»;
Κύριε Υπουργέ, αυτά είναι μεγάλα ζητήματα. Διορίσαμε και γιατρούς χωρίς εμπειρία στο «Ωνάσειο». Να τα δούμε γιατί πήγαν εκεί διακομματικά κάποιοι γιατροί χωρίς να έχουν εμπειρία καν, στο «Ωνάσειο».
Με τις μεταμοσχεύσεις ήπατος. Στο «Λαϊκό Νοσοκομείο», υπήρχε μία καταπληκτική μονάδα. Αλλάξαμε καθηγητή. Ο επίκουρος καθηγητής ήταν ειδικός στις μεταμοσχεύσεις. Αλλαξε ο καθηγητής, σταμάτησε τον επίκουρο καθηγητή να κάνει μεταμοσχεύσεις. Βιλαέτια δηλαδή. Τον στείλαμε στη Θεσσαλονίκη στο «Ιπποκράτειο». Κλείσαμε τη μονάδα μεταμόσχευσης του «Λαϊκού Νοσοκομείου».
Έκλεισαν τη μονάδα μεταμόσχευσης του «Ευαγγελισμού», έφυγε ο κ. Χατζηγιαννάκης. Υπάρχει μία πλήρης μονάδα, με πάρα πολύ μεγάλες επιτυχίες, έτοιμη να λειτουργήσει για καρδιές στον «Ευαγγελισμό». Και όμως δεν προχωράει! Δεν θέλει το «Ωνάσειο»; Με γεια του με χαρά του! Υπάρχουν και άλλοι ικανοί συνάδελφοι, να φτιάξουν αυτές τις μονάδες μεταμοσχεύσεων και να τις λειτουργήσουν.
Λέω μόνο ένα νούμερο. Οι τεχνητές καρδιές, οι οποίες χρησιμοποιούνται σήμερα για να δώσουν παράταση σε αυτούς τους ανθρώπους που πάνε για μεταμόσχευση, κάνουν 200.000. Η τεχνητή καρδιά, που θα βάλουμε σε έναν ασθενή, κάνει 200.000. Το τι θα γίνει με αυτόν μετά από τέσσερα - πέντε χρόνια και πόσο διαρκεί αυτή η καρδιά, δεν ξέρουμε. Δεν σας λέω για το κύκλωμα που υπάρχει πίσω από αυτό, κύριε Υπουργέ. Σας είπα ότι κάπου ο ΕΟΜ κοιμάται. Κάτι γίνεται. Καθεύδει.
Τι γίνεται, όμως, και πίσω από αυτό το κύκλωμα των τεχνητών καρδιών; Γιατί, δεν γίνονται μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα και έστω αυτά τα λίγα μοσχεύματα που έχουμε, πηγαίνουν στο εξωτερικό; Τι είναι αυτό που εμποδίζει την ελληνική πολιτεία και εσάς, το Υπουργείο Υγείας και τους προηγούμενους συναδέλφους του Υπουργείου Υγείας, όλα αυτά τα χρόνια να φτιάξουν αυτά τα Κέντρα Μεταμοσχεύσεων;
Διεθνούς φήμης γιατροί ήθελαν να έρθουν στην Ελλάδα και να αναλάβουν αυτά τα Κέντρα Μεταμοσχεύσεων. Και όμως, εμείς δεν τους αγκαλιάσαμε. Δεν τους είπαμε «ελάτε, να δημιουργήσετε κάτι καινούργιο στην Ελλάδα». Θα μπορούσαμε να το βγάλουμε, όπως είπαμε και γενικά στην περιοχή μας.
Το πρόβλημα είναι μεγάλο, κύριε Υπουργέ. Θα πρέπει να δούμε το τι γίνεται και με τη μεταφορά της Μονάδας Μεταμόσχευσης Ήπατος στη Θεσσαλονίκη, στο Ιπποκράτειο, που και αυτό έχει τεράστια προβλήματα λειτουργίας.
Αυτή τη στιγμή δηλαδή, η Ελλάδα βρίσκεται πραγματικά τελευταία σαν χώρα στο θέμα των μεταμοσχεύσεων. Και αυτό πρέπει οπωσδήποτε να κρούσει το καμπανάκι του κινδύνου στα πλαίσια του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Τα έξοδα που χρειάζεται ο κάθε ασθενής που πηγαίνει για μεταμόσχευση, ενώ εδώ θα μας κόστιζε 40.000 με 50.000, για να πάει στο εξωτερικό μας κάνει 200.000 έως 300.000.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Λεωνίδα Γρηγοράκο.
Το λόγο έχει για δευτερολογία ο Υπουργός κ. Μιχάλης Τιμοσίδης.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε συνάδελφε, τα πράγματα είναι ακριβώς, όπως τα έχετε πει. Σε απάντηση πριν από λίγες ημέρες σε άλλη συνάδελφο που έθεσε το ίδιο ζήτημα, είχαμε το θάρρος να πούμε ότι τα πράγματα είναι έτσι ακριβώς. Με διευκολύνετε να προχωρήσω στο διά ταύτα.
Η μεταμόσχευση των οργάνων θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της επιστήμης. Αυτό το επιστημονικό θαύμα, δυστυχώς, η χώρα μας δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να το αξιοποιήσει, όπως τουλάχιστον έχουν κάνει άλλες χώρες.
Θα πω μόνο δύο στοιχεία. Η Ελλάδα εμφανίζει 6,3 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού, έναντι 34,4 που εμφανίζει η Ισπανία και 31 που εμφανίζει η Πορτογαλία.
Έχετε θέσει δύο πολύ σοβαρά ζητήματα. Το ένα είναι η ενημέρωση του πολίτη, η ενημέρωση των Ελλήνων συμπολιτών μας και όχι μόνο για το μεγάλο αυτό θαύμα που μπορεί να κάνει η επιστήμη, τη δωρεά οργάνων σώματος, ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα υπαρκτά προβλήματα.
Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή υπάρχουν χιλιάδες, οι οποίοι περιμένουν να κάνουν μεταμόσχευση. Είναι μία λύση που δίνει προοπτική, δίνει ποιότητα ζωής και δίνει χρόνια ζωής, τα οποία καταλαβαίνετε πόσο πολύτιμα θεωρούνται για τον άνθρωπο.
Υπήρξαν αυτά τα προβλήματα. Από εκεί και πέρα τι κάνουμε σήμερα; Εμείς, λοιπόν, εδώ και λίγο καιρό πέρα από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στο Υπουργείο Υγείας –και νομίζω τα παρακολουθείτε και τα παρακολουθεί και ο ελληνικός λαός- και τη μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε να περιστείλουμε τις περιττές δαπάνες για να μπορέσουν τα νοσοκομεία μας, οι εργαζόμενοι να παρέχουν υπηρεσίες όσο γίνεται καλύτερες για τον Έλληνα πολίτη, είμαστε εδώ και λίγο καιρό σε μία διαβούλευση και μία συζήτηση και με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, ο οποίος, θέλω να σας δηλώσω, ότι εδώ και λίγο καιρό παίρνει πρωτοβουλίες.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ: Τα παρακολουθώ. Στην Ελλάδα ζω.
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Λέω «πολύ λίγο καιρό», κύριε συνάδελφε, και είμαι σαφής. Είδατε ότι δεν έκρυψα τίποτε.
Εδώ και λίγο καιρό εμείς θέλουμε να εκπονήσουμε το σχεδιασμό όχι ενός μαξιμαλιστικού σχεδίου, δημιουργώντας τη μεγάλη μεταμοσχευτική μονάδα, διότι μπορεί να μην γίνει ποτέ. Θα πάμε, λοιπόν, σε λύσεις οι οποίες είναι άμεσες, είναι πρακτικές και είναι εγγυημένες ότι μπορεί να βοηθήσουν.
Είναι πράγματι εγκληματικό, ότι ένα Κέντρο σαν αυτό του Λαϊκού Νοσοκομείου, εδώ στην Αθήνα -στο οποίο θέλω να σας πω παρεμπιπτόντως ότι έχει χειρουργηθεί πρώτος μου ξάδελφος, ηλικίας πενήντα ετών και είναι πέντε χρόνια που ζει και βασιλεύει, άρα, έχω προσωπική εμπειρία και υπήρχε εκεί συνάδελφος, ο οποίος θεωρήθηκε στο εξωτερικό από τους καλύτερους- δεν έχει αυτό το αντικείμενο, επειδή η σημερινή ηγεσία της κλινικής δεν προώθησε αυτή τη λύση.
Τι κάνουμε εμείς; Πάμε στις διαπιστώσεις. Έχουμε συμφωνήσει και σε πολύ σύντομο διάστημα στο νέο Αττικό Νοσοκομείο, το οποίο πρέπει με την ευκαιρία να σας πω θα λειτουργήσει σε εικοσιτετράωρη εφημερία σε λίγες ημέρες, θα δημιουργήσουμε εκεί μία Μονάδα Μεταμοσχεύσεων Ήπατος με τους επιστήμονες που υπάρχουν εκεί. Θα συνεργαστεί και με τον συνάδελφο γιατρό από το Λαϊκό, ο οποίος συμφωνεί να δημιουργήσουμε μία μονάδα, η οποία σε σύντομο διάστημα θα μπορεί να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες που υπάρχουν σε μεταμοσχεύσεις ήπατος.
Αυτό -θα δείτε- θα το ανακοινώσουμε με ημερομηνίες σε σύντομο διάστημα.
Παράλληλα, υπάρχει μία συζήτηση για όλα τα θέματα μεταμοσχεύσεων, είτε αυτά αφορούν τους οφθαλμιάτρους, τις επεμβάσεις, είτε αφορούν την καρδιά, είτε αφορούν το Ωνάσειο.
Πράγματι, στο Ωνάσειο υπήρξε μία αδικαιολόγητη καθυστέρηση. Και μάλιστα, όταν πρόκειται για ένα ίδρυμα, το οποίο έχει αποκλειστικό σκοπό να κάνει μεταμοσχεύσεις, δεν μπορεί να παραμένουμε στον αριθμό τρία της μεταμόσχευσης πνευμόνων.
Άρα, σύντομα -εμείς δεν κρύψαμε την αλήθεια- θα έχουμε πρακτικά αποτελέσματα, που θα δίνουν λύση σε μεγάλα προβλήματα όλων αυτών των συμπολιτών, που πραγματικά περιμένουν από ώρα σε ώρα, από λεπτό σε λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Κύριε Τιμοσίδη, παρακαλώ συντομεύετε.
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Βέβαια, παράλληλα, γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια να ενημερωθούν και οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, όπου πρέπει και εκεί να ορίσουμε συντονιστές με εμπειρία, ώστε να μη χαθεί καμμία προσφορά από οπουδήποτε και αν προέρχεται.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Συνεχίζουμε με την με αριθμό 496/1-2-2011 επίκαιρη ερώτηση πρώτου κύκλου, του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Λεωνίδα Γρηγοράκου προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με την αντιμετώπιση των προβλημάτων στις μεταμοσχεύσεις. Κύριε Γρηγοράκο, έχετε δύο λεπτά για να αναπτύξετε την επίκαιρη ερώτησή σας.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Ζητώ την ανοχή σας όμως, για να πάρω θέση γι’ αυτά τα γεγονότα που γίνονται αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα στο Υπουργείο Υγείας. Και θα παρακαλούσα την πολιτική ηγεσία του τόπου αλλά κι όλες τις παρατάξεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου να πάρουν θέση γι’ αυτή την κίνηση των συναδέλφων μου γιατρών, που θα τη χαρακτήριζα ως μία κίνηση η οποία δεν έχει στόχο, δεν έχει στρατηγική κι έχει προβληματίσει όλη την ελληνική κοινωνία. Θα παρακαλούσα, λοιπόν, την πολιτική ηγεσία του τόπου, και την Κυβέρνηση και την Αντιπολίτευση, να καλέσουν αυτούς τους συναδέλφους γιατρούς στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ώστε να μας αναπτύξουν τα αιτήματά τους. Διότι αυτές τις ημέρες έχουν κλείσει και τα φαρμακεία, αλλά και τα ιατρεία του ΙΚΑ κι έχουν δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στους Έλληνες ασθενείς.
Κύριε Υπουργέ, είναι παράκλησή μου να έρθουν οι συνάδελφοί μου στη Βουλή και να αναπτύξουν τον προβληματισμό τους, τα προβλήματα και τα αιτήματά τους, γιατί η ελληνική κοινωνία δεν έχει καταλάβει ποια είναι τα αιτήματα αυτής της απεργίας.
Έρχομαι τώρα στη συγκεκριμένη ερώτηση για τις μεταμοσχεύσεις. Είμαστε σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και το ξέρουμε όλοι. Η Ελλάδα περνάει δύσκολες στιγμές. Το σύστημα υγείας δεν είναι στην καλύτερή του φάση. Για να έχεις καλές κοινωνικές υπηρεσίες και ένα καλό σύστημα υγείας, χρειάζεται να έχεις κι επαρκή χρηματοδότηση. Όμως, κύριε Υπουργέ, τα προβλήματα που υπάρχουν είναι μεγάλα και κάποιοι συμπολίτες μας περνάνε πάρα πολύ δύσκολα όσον αφορά το θέμα των μεταμοσχεύσεων. Γι’ αυτό θα ήθελα να ακούσω την απάντησή σας. Αυτός ο Οργανισμός, ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων, ένα χρόνο και κάτι μήνες τώρα τι κάνει; Δεν βλέπουμε να κάνει τίποτα. Βλέπουμε, κύριε Υπουργέ, ότι οι μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα φθίνουν κάθε μέρα.
Θέλω, δε, να πω σ’ όλους τους Έλληνες πολίτες που μας παρακολουθούν, ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα στις μεταμοσχεύσεις, αλλά είναι κι η τελευταία χώρα σε ανθρώπους οι οποίοι προσφέρουν όργανα για μεταμοσχεύσεις. Όταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει μέσος όρος 20% ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να δώσουν τα όργανά τους, στην Ελλάδα μόνον το 1% προτίθεται να το κάνει, δηλαδή είναι εθελοντές οργάνων. Αυτοί είναι γύρω στους εκατό χιλιάδες. Για την ακρίβεια, ενενήντα επτά χιλιάδες Έλληνες πολίτες είναι δότες οργάνων. Αυτό, κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να μας προβληματίσει. Θα πρέπει να δούμε τι γίνεται ξανά από την αρχή, να επαναδιατυπώσουμε τη στρατηγική μας και θα πρέπει να δούμε τι κάνει ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων, ο οποίος τα τελευταία δύο χρόνια πραγματικά καθεύδει.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε, κύριε Γρηγοράκο.
Ο Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Μιχαήλ Τιμοσίδης, έχει το λόγο για τρία λεπτά, προκειμένου να πρωτολογήσει.
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε συνάδελφε, θέλω να σας πω ότι ευκαιρία για διάλογο δώσαμε. Υπήρχαν οι ευκαιρίες, πέρα από το γεγονός ότι από τις 15 Δεκεμβρίου είναι αναρτημένο το προσχέδιο νόμου και μάλιστα και οι αλλαγές, οι οποίες κάθε εβδομάδα γίνονταν μετά από προτάσεις και παρεμβάσεις ενδιαφερομένων φορέων. Και μάλιστα ήταν ανοιχτός ο διάλογος και έγινε και πριν από την Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, με όλους τους φορείς, και το Υπουργείο Υγείας και το Υπουργείο Εργασίας, που είναι τα δύο συναρμόδια Υπουργεία τα οποία προχωρούν, αν θέλετε, στη δημιουργία αυτού του εθνικού φορέα παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Και τα δύο Υπουργεία, λοιπόν, έχουν συναντηθεί με όλους τους εκπροσώπους.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ: Τι γίνεται τώρα πείτε μας.
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Θα σας πω για το τώρα.
Τώρα, αν κάποιοι, κύριε συνάδελφε, επειδή δεν ήταν αυτοί στο διάλογο, αντιλαμβάνονται ότι δεν έγινε διάλογος, αυτό δεν είναι σωστό.
Σας λέω, λοιπόν, ότι ακόμη και τις ημέρες της κατάληψης του Υπουργείου και ο κ. Λοβέρδος, ο Υπουργός και το Υπουργείο Εργασίας και εγώ προσωπικά καλέσαμε -και καλούμε ακόμη και μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε- τους συναδέλφους που απεργούν -και λέω συναδέλφους γιατρούς με την ιδιότητα του γιατρού- διότι υπήρξα και εγώ συνδικαλιστής και ξέρω και σέβομαι όλους τους αγώνες. Και συμμετείχα σε όλους τους αγώνες, σε όλα τα χρόνια. Όμως, κύριε συνάδελφε, κύριε Γρηγοράκο, το να καλούμε και να συναντιόμαστε με τους φορείς και να θέτουν όριο και όρο ως προϋπόθεση διαλόγου, δεν είναι σωστό. Διάλογος δεν σημαίνει διάλογος με προϋποθέσεις. Πηγαίνεις στη συνάντηση θέτεις τις θέσεις σου, ακούς τις απόψεις του άλλου. Και εφόσον νομίζεις ότι δεν καλύπτεσαι, βγαίνει και λες ότι μετά το διάλογο δεν υπήρξε αποτέλεσμα.
Εμείς εδώ συναντηθήκαμε και τους λέμε, ελάτε στο Υπουργείο Εργασίας να συζητήσουμε το ζήτημα, χωρίς περιορισμό χρόνου, χωρίς προϋπόθεση, χωρίς ατζέντα. Ακούστε τι ζητούσαν: Ενώ έχει συζητηθεί το θέμα στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων -όπου όπως ξέρετε από τον Κανονισμό μόνο έξι φορείς πρέπει να συμμετέχουν- με παρέμβαση, λοιπόν, των εκπροσώπων των Κομμάτων και τη δική μας παράκληση προς τον Πρόεδρο της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων τον κ. Κρεμαστινό και τον Πρόεδρο της Βουλής ζητήσαμε και διπλασιάστηκε ο αριθμός των φορέων. Μίλησαν δώδεκα φορείς. Δεν μπορεί, λοιπόν, να υπάρχει αυτή η δικαιολογία ότι δεν έγινε διάλογος. Είναι κρίμα να πιέζεται και να βιάζεται η αλήθεια.
Εμείς και τώρα, σήμερα στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, που αυτή τη στιγμή ξεκίνησε εδώ στη Βουλή τους καλούμε να έρθουν να συζητήσουμε. Στις 11.30΄υπάρχει η Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, η ΟΚΕ και εκεί, λοιπόν, θα δοθεί η δυνατότητα σε όποιον θέλει να εκφράσει τις απόψεις του. Δεν κατανοώ το λόγο κάποιοι άνθρωποι, να επιμένουν και να βρίσκουν πρόφαση, να πάρουμε λέει το νομοσχέδιο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υφυπουργού)
Μα είναι δυνατόν μία δημοκρατική διαδικασία κατακτημένη με τόσους αγώνες, να σταματήσει, γιατί δεν μπαίνει ως προϋπόθεση κάποιος όρος; Εμείς ήμασταν και είμαστε ανοιχτοί και μέχρι τη Τρίτη που θα γίνει η συζήτηση στη Βουλή και αν και σεις νομίζετε ότι μπορείτε να συμβάλετε, ακούμε οποιονδήποτε να έρθει. Όχι όμως με προϋποθέσεις. Ο διάλογος είναι μία δημοκρατική κατάκτηση και ο καθένας μπορεί να εκφράζει τις απόψεις του και να πει συμφωνώ ή δεν συμφωνώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαϊτσης Αποστολάτος): Κύριε Υφυπουργέ, παρακαλώ αναφερθείτε εκτενέστερα στη δευτερολογία σας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Κύριε Πρόεδρε, θα απαντήσω στη δευτερολογία μου, κύριε συνάδελφε και θα έχω να σας πω χρήσιμα πράγματα.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαϊτσης Αποστολάτος): Το λόγο έχει ως ερωτών Βουλευτής, ο κ. Γρηγοράκος, για τρία λεπτά.
Ορίστε, κύριε Γρηγοράκο, έχετε το λόγο.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ: Το πρώτο σκέλος απαντήθηκε, αλλά για τις μεταμοσχεύσεις, που είναι η ουσία, δεν ακούσαμε τίποτα, κύριε Πρόεδρε. Πιστεύω ότι ο κύριος Υπουργός θα απαντήσει στη δευτερολογία του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρόβλημα των μεταμοσχεύσεων στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ μεγάλο. Είναι πολύ μεγάλο και διαχρονικό. Είναι και ένα διακομματικό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων τριάντα ετών, που ασχολούνται με το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Γίνεται πολύ μεγάλο το πρόβλημα, διότι υπάρχουν τεράστια συμφέροντα, κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ. Έγιναν προσπάθειες από όλες τις παρατάξεις να φτιαχτεί ένα μεταμοσχευτικό κέντρο στην Ελλάδα. Δεν έγινε. Και δεν έγινε διότι υπήρχαν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα.
Σήμερα στην Ελλάδα οι μεταμοσχεύσεις έχουν πάει προς το μηδέν. Θα σας πω μόνο το τελευταίο χρόνο ότι μειώθηκαν τόσο πολύ, που οι μεταμοσχεύσεις το 2010 είναι: νεφρών 116, ήπατος 33, καρδιάς 8, παγκρέατος 3 και πνευμόνων 3. Πνευμόνων τρεις! Δεν σας λέει τίποτα το «Ωνάσειο»; Πού πήγε το «Ωνάσειο», που το «Ωνάσειο» έχει φτιαχτεί γι’ αυτά; Ποιος είναι ο σκοπός του «Ωνασείου»;
Κύριε Υπουργέ, αυτά είναι μεγάλα ζητήματα. Διορίσαμε και γιατρούς χωρίς εμπειρία στο «Ωνάσειο». Να τα δούμε γιατί πήγαν εκεί διακομματικά κάποιοι γιατροί χωρίς να έχουν εμπειρία καν, στο «Ωνάσειο».
Με τις μεταμοσχεύσεις ήπατος. Στο «Λαϊκό Νοσοκομείο», υπήρχε μία καταπληκτική μονάδα. Αλλάξαμε καθηγητή. Ο επίκουρος καθηγητής ήταν ειδικός στις μεταμοσχεύσεις. Αλλαξε ο καθηγητής, σταμάτησε τον επίκουρο καθηγητή να κάνει μεταμοσχεύσεις. Βιλαέτια δηλαδή. Τον στείλαμε στη Θεσσαλονίκη στο «Ιπποκράτειο». Κλείσαμε τη μονάδα μεταμόσχευσης του «Λαϊκού Νοσοκομείου».
Έκλεισαν τη μονάδα μεταμόσχευσης του «Ευαγγελισμού», έφυγε ο κ. Χατζηγιαννάκης. Υπάρχει μία πλήρης μονάδα, με πάρα πολύ μεγάλες επιτυχίες, έτοιμη να λειτουργήσει για καρδιές στον «Ευαγγελισμό». Και όμως δεν προχωράει! Δεν θέλει το «Ωνάσειο»; Με γεια του με χαρά του! Υπάρχουν και άλλοι ικανοί συνάδελφοι, να φτιάξουν αυτές τις μονάδες μεταμοσχεύσεων και να τις λειτουργήσουν.
Λέω μόνο ένα νούμερο. Οι τεχνητές καρδιές, οι οποίες χρησιμοποιούνται σήμερα για να δώσουν παράταση σε αυτούς τους ανθρώπους που πάνε για μεταμόσχευση, κάνουν 200.000. Η τεχνητή καρδιά, που θα βάλουμε σε έναν ασθενή, κάνει 200.000. Το τι θα γίνει με αυτόν μετά από τέσσερα - πέντε χρόνια και πόσο διαρκεί αυτή η καρδιά, δεν ξέρουμε. Δεν σας λέω για το κύκλωμα που υπάρχει πίσω από αυτό, κύριε Υπουργέ. Σας είπα ότι κάπου ο ΕΟΜ κοιμάται. Κάτι γίνεται. Καθεύδει.
Τι γίνεται, όμως, και πίσω από αυτό το κύκλωμα των τεχνητών καρδιών; Γιατί, δεν γίνονται μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα και έστω αυτά τα λίγα μοσχεύματα που έχουμε, πηγαίνουν στο εξωτερικό; Τι είναι αυτό που εμποδίζει την ελληνική πολιτεία και εσάς, το Υπουργείο Υγείας και τους προηγούμενους συναδέλφους του Υπουργείου Υγείας, όλα αυτά τα χρόνια να φτιάξουν αυτά τα Κέντρα Μεταμοσχεύσεων;
Διεθνούς φήμης γιατροί ήθελαν να έρθουν στην Ελλάδα και να αναλάβουν αυτά τα Κέντρα Μεταμοσχεύσεων. Και όμως, εμείς δεν τους αγκαλιάσαμε. Δεν τους είπαμε «ελάτε, να δημιουργήσετε κάτι καινούργιο στην Ελλάδα». Θα μπορούσαμε να το βγάλουμε, όπως είπαμε και γενικά στην περιοχή μας.
Το πρόβλημα είναι μεγάλο, κύριε Υπουργέ. Θα πρέπει να δούμε το τι γίνεται και με τη μεταφορά της Μονάδας Μεταμόσχευσης Ήπατος στη Θεσσαλονίκη, στο Ιπποκράτειο, που και αυτό έχει τεράστια προβλήματα λειτουργίας.
Αυτή τη στιγμή δηλαδή, η Ελλάδα βρίσκεται πραγματικά τελευταία σαν χώρα στο θέμα των μεταμοσχεύσεων. Και αυτό πρέπει οπωσδήποτε να κρούσει το καμπανάκι του κινδύνου στα πλαίσια του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Τα έξοδα που χρειάζεται ο κάθε ασθενής που πηγαίνει για μεταμόσχευση, ενώ εδώ θα μας κόστιζε 40.000 με 50.000, για να πάει στο εξωτερικό μας κάνει 200.000 έως 300.000.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Λεωνίδα Γρηγοράκο.
Το λόγο έχει για δευτερολογία ο Υπουργός κ. Μιχάλης Τιμοσίδης.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε συνάδελφε, τα πράγματα είναι ακριβώς, όπως τα έχετε πει. Σε απάντηση πριν από λίγες ημέρες σε άλλη συνάδελφο που έθεσε το ίδιο ζήτημα, είχαμε το θάρρος να πούμε ότι τα πράγματα είναι έτσι ακριβώς. Με διευκολύνετε να προχωρήσω στο διά ταύτα.
Η μεταμόσχευση των οργάνων θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της επιστήμης. Αυτό το επιστημονικό θαύμα, δυστυχώς, η χώρα μας δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να το αξιοποιήσει, όπως τουλάχιστον έχουν κάνει άλλες χώρες.
Θα πω μόνο δύο στοιχεία. Η Ελλάδα εμφανίζει 6,3 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού, έναντι 34,4 που εμφανίζει η Ισπανία και 31 που εμφανίζει η Πορτογαλία.
Έχετε θέσει δύο πολύ σοβαρά ζητήματα. Το ένα είναι η ενημέρωση του πολίτη, η ενημέρωση των Ελλήνων συμπολιτών μας και όχι μόνο για το μεγάλο αυτό θαύμα που μπορεί να κάνει η επιστήμη, τη δωρεά οργάνων σώματος, ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα υπαρκτά προβλήματα.
Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή υπάρχουν χιλιάδες, οι οποίοι περιμένουν να κάνουν μεταμόσχευση. Είναι μία λύση που δίνει προοπτική, δίνει ποιότητα ζωής και δίνει χρόνια ζωής, τα οποία καταλαβαίνετε πόσο πολύτιμα θεωρούνται για τον άνθρωπο.
Υπήρξαν αυτά τα προβλήματα. Από εκεί και πέρα τι κάνουμε σήμερα; Εμείς, λοιπόν, εδώ και λίγο καιρό πέρα από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στο Υπουργείο Υγείας –και νομίζω τα παρακολουθείτε και τα παρακολουθεί και ο ελληνικός λαός- και τη μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε να περιστείλουμε τις περιττές δαπάνες για να μπορέσουν τα νοσοκομεία μας, οι εργαζόμενοι να παρέχουν υπηρεσίες όσο γίνεται καλύτερες για τον Έλληνα πολίτη, είμαστε εδώ και λίγο καιρό σε μία διαβούλευση και μία συζήτηση και με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, ο οποίος, θέλω να σας δηλώσω, ότι εδώ και λίγο καιρό παίρνει πρωτοβουλίες.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ: Τα παρακολουθώ. Στην Ελλάδα ζω.
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Λέω «πολύ λίγο καιρό», κύριε συνάδελφε, και είμαι σαφής. Είδατε ότι δεν έκρυψα τίποτε.
Εδώ και λίγο καιρό εμείς θέλουμε να εκπονήσουμε το σχεδιασμό όχι ενός μαξιμαλιστικού σχεδίου, δημιουργώντας τη μεγάλη μεταμοσχευτική μονάδα, διότι μπορεί να μην γίνει ποτέ. Θα πάμε, λοιπόν, σε λύσεις οι οποίες είναι άμεσες, είναι πρακτικές και είναι εγγυημένες ότι μπορεί να βοηθήσουν.
Είναι πράγματι εγκληματικό, ότι ένα Κέντρο σαν αυτό του Λαϊκού Νοσοκομείου, εδώ στην Αθήνα -στο οποίο θέλω να σας πω παρεμπιπτόντως ότι έχει χειρουργηθεί πρώτος μου ξάδελφος, ηλικίας πενήντα ετών και είναι πέντε χρόνια που ζει και βασιλεύει, άρα, έχω προσωπική εμπειρία και υπήρχε εκεί συνάδελφος, ο οποίος θεωρήθηκε στο εξωτερικό από τους καλύτερους- δεν έχει αυτό το αντικείμενο, επειδή η σημερινή ηγεσία της κλινικής δεν προώθησε αυτή τη λύση.
Τι κάνουμε εμείς; Πάμε στις διαπιστώσεις. Έχουμε συμφωνήσει και σε πολύ σύντομο διάστημα στο νέο Αττικό Νοσοκομείο, το οποίο πρέπει με την ευκαιρία να σας πω θα λειτουργήσει σε εικοσιτετράωρη εφημερία σε λίγες ημέρες, θα δημιουργήσουμε εκεί μία Μονάδα Μεταμοσχεύσεων Ήπατος με τους επιστήμονες που υπάρχουν εκεί. Θα συνεργαστεί και με τον συνάδελφο γιατρό από το Λαϊκό, ο οποίος συμφωνεί να δημιουργήσουμε μία μονάδα, η οποία σε σύντομο διάστημα θα μπορεί να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες που υπάρχουν σε μεταμοσχεύσεις ήπατος.
Αυτό -θα δείτε- θα το ανακοινώσουμε με ημερομηνίες σε σύντομο διάστημα.
Παράλληλα, υπάρχει μία συζήτηση για όλα τα θέματα μεταμοσχεύσεων, είτε αυτά αφορούν τους οφθαλμιάτρους, τις επεμβάσεις, είτε αφορούν την καρδιά, είτε αφορούν το Ωνάσειο.
Πράγματι, στο Ωνάσειο υπήρξε μία αδικαιολόγητη καθυστέρηση. Και μάλιστα, όταν πρόκειται για ένα ίδρυμα, το οποίο έχει αποκλειστικό σκοπό να κάνει μεταμοσχεύσεις, δεν μπορεί να παραμένουμε στον αριθμό τρία της μεταμόσχευσης πνευμόνων.
Άρα, σύντομα -εμείς δεν κρύψαμε την αλήθεια- θα έχουμε πρακτικά αποτελέσματα, που θα δίνουν λύση σε μεγάλα προβλήματα όλων αυτών των συμπολιτών, που πραγματικά περιμένουν από ώρα σε ώρα, από λεπτό σε λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Κύριε Τιμοσίδη, παρακαλώ συντομεύετε.
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Βέβαια, παράλληλα, γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια να ενημερωθούν και οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, όπου πρέπει και εκεί να ορίσουμε συντονιστές με εμπειρία, ώστε να μη χαθεί καμμία προσφορά από οπουδήποτε και αν προέρχεται.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου