ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥΣ:
1) Τζινιέρη, Δ/ντρια Αρχείου Νικ. Βρεττάκου
2) Κατρίν Βελισσάρη, Δ/ντρια Ε.ΚΕ.ΒΙ.
3) Αδαμαντία Τζανετέα, Αντιπ/άρχη Λακωνίας
4) Ιωάννη Γρυπιώτη, Δήμαρχο Ευρώτα
5) Σαϊνοπούλειο Ίδρυμα
6) Άλκη Παπαδόπουλο, Δ/ντή Παραρτήματος Σπάρτης Εθνικού Ωδείου
7) Άγγελο Δεληβοριά, Δ/ντή Μουσείου Μπενάκη
8) Πνευματική Εστία Σπάρτης
Αθήνα, 23 Αυγούστου 2012
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως / θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως ένα / ποταμάκι που μουρμουρίζει. / Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα / στους γαλάζιους διαδρόμους / συναντήσω αγγέλους, / θα τους μιλήσω ελληνικά, / επειδή δεν ξέρουν γλώσσες. / Μιλάνε μεταξύ του με ΜΟΥΣΙΚΗ» Νικηφόρος Βρεττάκος
Δυστυχώς όλες μας οι προσπάθειες μετά αμοιβής και άνευ(!), να τιμήσουμε τον συγχωριανό μας Νικηφόρο Βρεττάκο «μετά μουσικής» για τα κατοστάχρονα από της γεννήσεώς του, απέβησαν άκαρπες.
Ιδού το χρονικό.
1) Μόλις ενημερωθήκαμε για τους υπεύθυνους του εορτασμού των 100 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή της αγάπης και της ειρήνης, αρχάς Φεβρουαρίου τρέχοντος, δράξαμε της ευκαιρίας και συντάξαμε 10σέλιδη (!) πρόταση για παρουσίαση κατά κόρον μελοποιημένης ποίησης του Ποιητού μας. Λέγω «κατά κόρον» διότι στο αφιέρωμα αυτό θα ακούγονταν και μουσικά έργα άλλων συνθετών και ποιητών. Αναλυτικότερα, το 2ο μέρος της συναυλίας μας κάλυπτε η ποίηση του Βρεττάκου σε μουσική Τερψιχόρης Παπαστεφάνου, Αλέκου Ξένου, Παναγιώτη Κωνσταντακόπουλου, Ιάκωβου Κονιτόπουλου και Διονύση Μπουκουβάλα, ενώ στο 1ο μέρος θα ακούγονταν έργα του Αλ. Ξένου –επ’ ευκαιρία των 100 χρόνων από τη γέννησή του--, του Σπαρτιάτη Λεωνίδα Ζώρα –για τα 25 χρόνια από το θάνατό του—και «Η Παναγιά της Σπάρτης» του Σικελιανού μελοποιημένη από τους Δημήτρη Μητρόπουλο, Γεώργιο Πονηρίδη και Μανώλη Καλομοίρη –ομοίως εορτάζονται τα 50 χρόνια από το θάνατό του. Σημειώνουμε πως το 2012 εκτός από Έτος Βρεττάκου, ονομάστηκε και Έτος Ζώρα, Καλομοίρη και Ξένου!
Η πρότασή μας αυτή είχε 3 μέρη και χωριζόταν σε αρκετές οικονομικές κατηγορίες ανάλογα με τον αριθμό των μουσικών που θα λάμβαναν μέρος και το πλήθος των συναυλιών. Δηλ. το κόστος εκάστης συναυλίας κυμαινόταν αναλόγως.
Θα λάμβαναν μέρος 15 από τους καλύτερους Έλληνες μουσικούς μας, 2 Λυρικοί Καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων και η πρωταγωνίστρια της ΕΛΣ Ελένη Σταμίδου, το σόλο τσέλλο της ΕΛΣ Μαρίνα Κολοβού –ομοίως καταγόμενη, όπως κι εγώ, από τις Κροκεές Λακωνίας, γενέτειρα του Νικηφόρου μας--, ο πιανίστας της ΕΛΣ Φρίξος – Διονύσιος Μόρτζος, το «Κουαρτέττο Εγχόρδων Κυδωνιάτης», ο υπογράφων το παρόν και άλλοι εκλεκτοί συνάδερφοι.
Η εν λόγω πρόταση λοιπόν φέρει ημερομηνία 15/2/2012 και εστάλη ταχυδρομικώς από την Ολλανδία όπου κατοικούσαμε στους ενδιαφερόμενους φορείς, καθώς επίσης 2 φορές ηλεκτρονικά, στις 16/2 και 17/3 αντίστοιχα.
Η αδιαφορία όμως των ιθυνόντων βγήκε στο φως για ακόμη μια φορά, με το ότι κανείς τους ΔΕΝ ΑΠΗΝΤΗΣΕ ούτε με μια τυπικότατη επιστολή, ούτε με ένα τηλεφώνημα, ούτε καν με ένα e-mail που στο κάτω – κάτω της γραφής δεν κοστίζει τίποτε! Δικαίωμα του καθενός είναι να μην κάνει δεκτή μια ιδέα προς πραγματοποίησή της για οποιονδήποτε λόγο. Το να μας αγνοεί όμως με αυτόν τον τρόπο, μου φέρνει ΑΗΔΙΑ!
2) Μετά τις εκλογές του Μαγιού, επισκεφτήκαμε την Πλούμιτσα Κροκεών, όπου και η οικία Βρεττάκου. Ο τόπος που άφησε την τελευταία του ανάσα. Μαγεμένοι από την όλη ομορφιά, αποφασίσαμε να προσφέρουμε ΔΩΡΕΑΝ την Τέχνη μας και την εργασία μας για μια και μόνον εμφάνισή μας στο πέτρινο θεατράκι που δεσπόζει στον περίβολο της οικίας του Νικηφόρου στην Πλούμιτσα. Στην συναυλία αυτή θα λάμβαναν μέρος το «Κουαρτέττο Εγχόρδων Κυδωνιάτη» και η Πρωταγωνίστρια της ΕΛΣ Ελένη Σταμίδου. Τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών θα έκαναν 3 από τους καλύτερους τεχνίτες των ημερών μας της παληάς και νεότερης γενιάς –οι Κερκυραίοι αρχιμουσικοί Κώστας Σαμοΐλης και Σπύρος Προσωπάρης και ο καθηγητής του ΤΕΙ Άρτης, Δρ. Γιάννης Μπελώνης. ΟΛΟΙ μας θα συμμετείχαμε ΔΩΡΕΑΝ και θα φιλοξενούμασταν στο σπίτι μας στις Κροκεές. Συνεπώς θα κοστίζαμε μόνον τα οδοιπορικά μας και τη διατροφή μας από τους διοργανωτές. Ήρθαμε σε επαφή με τον --ελπίζω ακόμη στις μέρες μας-- Πρόεδρο της Πνευματικής Εστίας Σπάρτης, αγαπητό μας φίλο και συμπαραστάτη από τα παληά, Λάκωνα φωτογράφο κ. Νίκο Γεωργιάδη και του προτείναμε την εύρεση των πόρων και τη διοργάνωση αφ’ εαυτού ή με άλλους Λάκωνες παράγοντες της εν λόγω εκδηλώσεως. Στόχος μας ήταν η Σπάρτη και η γύρω περιοχή της να γίνει για μια βραδυά ένα μουσικό κέντρο, ερμηνεύοντας τραγούδια Βρεττάκου, τιμώντας και τους έτερους συνθέτες μας --που φοβούμαι πως η Ελλάς δεν τιμά όπως τους πρέπει στα εφετινά τους εορταστήρια-- Αλέκο Ξένο, Λεωνίδα Ζώρα και Μανώλη Καλομοίρη, εμφανίζοντας έργα και Αρκάδων συνθετών όπως του Βάρβογλη και του Μητρόπουλου κ.ο.κ. Θέλαμε λοιπόν να δώσουμε μια «συλλεκτική» συναυλία για όσους ήθελαν ένα ωραίο βράδυ κοντά στην 1η αυγουστιάτικη πανσέληνο να βρεθούν στην Πλούμιτσα και να αγναντέψουν τον εμπνευστή της μεγάλης ποίησης του Νικηφόρου μας, τον Ταΰγετο.
Η απάντηση που μετά από καιρό λάβαμε τηλεφωνικώς από τον κ. Γεωργιάδη περί τα μέσα Ιουνίου, εμφανώς στεναχωρημένο και ταραγμένο, ήταν πως –το μεταφέρω ελεύθερα-- άνωθεν δήλωσαν, ότι δε μπορούν να δώσουν την Πλούμιτσα σε όποιον τη ζητάει αυτόν τον καιρό, διότι φοβούνται πως όλος ο κόσμος θα πάει σε αυτές τις συναυλίες και όχι στη δική τους, που θα αποτελεί την κεντρική εκδήλωση, τον Σεπτέμβριο.
Και ερωτάμε εμείς: τί σχέση έχει η δική μας συναυλία με τις εκδηλώσεις τις δικές τους του Σεπτέμβρη; Εμείς θα εμφανιζόμασταν τέλος Ιουλίου! Δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία να γίνει η Σπάρτη ένα μουσικό κέντρο για ένα βράδυ και να ακουστούν άγνωστα Ελληνικά έργα στο ευρύ κοινό από πολύ καλούς μουσικούς οι οποίοι προσεφέροντο να εργασθούν ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ δυο μήνες μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού για να τιμήσουν τον Ποιητή μας και τους υπόλοιπους τιμητές της πατρίδας μας. Και αντί να κάνουν το παν για την πραγματοποίηση αυτής της συναυλίας, οι συμπολίτες μας Σπαρτιάτες, «μας γράφουν όλους», νεκρούς και ζωντανούς, «στα παληά τους τα παπούτσια», όπως λέει ο λαός μας.
Είναι ντροπή να μιλάμε για Πολιτισμό με τέτοιες συμπεριφορές, να καυχιόμαστε για τους προγόνους μας Σπαρτιάτες και Αθηναίους, όταν δεν παίρνουμε την ευκαιρία να μάθουμε τον Πολιτισμό της εποχής μας, να τον δώσουμε στο Λαό, να ακούσει κάτι άλλο, καλύτερο ίσως από τα σκουπίδια που τακτικά και σε τεράστιες δόσεις του σερβίρουν και καταπίνει αμάσητα, όλη αυτή η εξουσία των δισκογραφικών εταιρειών, των ΜΜΕ ή των διαφόρων κυβερνητικών στελεχών που ξωνοματίζουν τα διάφορα σκυλάδικα σε πολιτιστικά κέντρα και, κατ’ επέκταση όλοι όσοι θέλουν ανθρώπους άβουλους, μη σκεπτόμενους, θολωμένους, δίχως αίμα διεκδίκησης δικαιωμάτων και καλύτερης ζωής να ρέει στις φλέβες τους, υποχείρια των κρατούντων τουτ’ έστιν.
Τί είναι πολιτισμός, μπορεί ο καθένας να ανοίξει ένα λεξικό και να δει, εάν δε γνωρίζει. Εμείς λέμε συν τοις άλλοις πως είναι η θύμηση των προγόνων μας, η τήρηση των παραδόσεών μας, ο σεβασμός στον κόπο των συνανθρώπων μας (βλ. την απάντηση που ποτέ δε λάβαμε στην 10σέλιδη πρότασή μας για το παραπάνω μετά αμοιβής αφιέρωμα στον Βρεττάκο, για τη σύνταξη της οποίας χαραμίσαμε όπως φάνηκε κάποιες ημέρες) και στην οποιαδήποτε προσφορά του, η ύπαρξη νερού μέσα στο καλοκαίρι [βλ. εδώ και περίπου ένα μήνα λίγα σπίτια –5 εάν δεν κάνουμε λάθος-- πριν την έξοδο από τις Κροκεές στο δρόμο για τον οικισμό Φάρο (Αλάιμπεη), είναι δίχως σταγόνα νερού από τις 18.30 περίπου ως μετά τις 22.00 για άγνωστο λόγο] κ.ο.κ.
Ας αναλογισθούμε τις ευθύνες μας και γιατί πολιτισμικά φτάσαμε στον πάτο και κανείς δεν νοιάζεται πλέον για κανέναν άλλον, παρά μόνον για τον εαυτόν του. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις που σαν άσβηστος φάρος στέκουν και μας προφυλάσσουν από τα ακυβέρνητα πλοία...
Χρήστος Ηλ. Κολοβός
Βιολονίστας – Ερευνητής – Διευθυντής Ορχήστρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου