Ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, κάνει για πρώτη φορά ρητή αναφορά στην έννοια του μεσαίου χώρου στην ομιλία του προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα στις 7 Αυγούστου 1984, μετά τις Ευρωεκλογές. Αναφερόμενος στην ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος ρητά δηλώνει ότι «η Νέα Δημοκρατία είναι το κόμμα του μεσαίου χώρου, όπως άλλωστε απέδειξε με την Πολιτεία της» προσδιορίζοντας ότι είναι κόμμα του Λαού, ανταποκρίνεται στην αρχή του μέτρου, της ισορροπίας, μακριά από οποιεσδήποτε ακρότητες. Στην ίδια ομιλία, μιλώντας για την στρατηγική που ακολουθήθηκε στη μάχη των Ευρωεκλογών, αναφέρεται «στη συνθηματοποίηση από μέρους μας του γεγονότος ότι εκφράζουμε τον παραδοσιακό και τον προοδευτικό μεσαίο χώρο». Διαχωρίζει, μάλιστα, σαφώς στο λόγο του τον μεσαίο χώρο από τις δυνάμεις του Κέντρου.
Η έννοια του μεσαίου χώρου προσδιορίζει μία ευρεία κοινωνική πλειοψηφία πέρα από τις οριοθετήσεις του παρελθόντος και με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του μέσου πολίτη. Με σταθερή αφετηρία πάντα τον βασικό Αξιακό Κώδικα της παράταξης, ο οποίος κατέστησε τον Πατριωτικό Ανθρωποκεντρικό Κοινωνικό Φιλελευθερισμό, Ιδεολογικά κυρίαρχο.
Το ΠΑΣΟΚ αντιθέτως, χρησιμοποίησε όλους τους συναισθηματικά και ιδεολογικά φορτισμένους όρους (Επάρατος Δεξιά, Ποτέ πια Δεξιά, Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα κ.λ.π.) για να διχάσει κοινωνικά και να εδραιώσει το κόμμα στο κράτος. Στηρίχθηκε σε διχασμούς τους παρελθόντος για να εδραιώσει την κυριαρχία του και να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία εγκαταλείποντας όλη την ιδεολογική ρητορική του όπως αυτή διατυπώθηκε στην ιδρυτική του διακήρυξη, της 3ης Σεπτέμβρη. Επί Κυβερνήσεων του, η διείσδυση του κράτους σε όλες τις πτυχές της οικονομικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας της χώρας καθώς και η διαπλοκή του κόμματος και των συστημάτων εξουσίας κατέστησαν δυσδιάκριτες για τους πολίτες τις άμεσες αναγκαιότητες για αλλαγή κοινωνικοοικονομικού μοντέλου ανάπτυξης, όταν μάλιστα αυτό προσέφερε ένα αλόγιστο υπερκαταναλωτισμό.
Η επανεπιβεβαίωση της Νέας Δημοκρατίας ως κόμματος του μεσαίου χώρου από τον Κώστα Καραμανλή, απέκτησε «ευήκοα ώτα» από τον πολίτη, που μακριά από τα άκρα έβλεπε τις στρεβλώσεις που οδηγούν στην «ξέρα» και αναζητούσε πολιτική ανοιχτών οριζόντων με αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας και του κράτους, την υπέρβαση των ιδεολογικών οχυρώσεων που η ίδια η ζωή κατέστησε ανενεργές.
Είναι αυτόν το μεσαίο χώρο που ο Γ. Παπανδρέου προσπαθεί σήμερα να κερδίσει, όπως και στο παρελθόν ο εμπνευστής του «εκσυγχρονισμού» Κ. Σημίτης. Τον πολίτη του μέσου, που είναι διατεθειμένος να υποστεί τις αναγκαίες θυσίες προκειμένου να ζήσει ένα σύγχρονο, με αξιοκρατία και προοπτική, κοινωνικό και πολιτικό μετασχηματισμό. Οι κυβερνώντες σήμερα, οχυρωμένοι πίσω από σοσιαλιστικούς βερμπαλισμούς και πίσω από την προστασία των μηχανισμών εξουσίας και διαπλοκής νομίζουν ότι έχουν το περιθώριο να ασκήσουν ακραίες μονεταριστικές πολιτικές. Πολιτικές αναδιανομής σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων. Πολιτικές που υπονομεύουν την ίδια την ύπαρξη του κοινωνικού κράτους. Πολιτικές με άμεσες επιπτώσεις στην εθνική κυριαρχία και τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας.
Ο πολίτης του μεσαίου χώρου προέρχεται απ’ όλες τις κοινωνικές ομάδες μπορεί να είναι και πλούσιος και φτωχός, και εγγράμματος και αναλφάβητος, και εργαζόμενος και άνεργος, και βιομηχανικός εργάτης και δημόσιος υπάλληλος, και γέρος και νέος, και νοικοκυρά και αγρότισσα. Είναι η δύναμη της νηφάλιας Πατρίδας, της εξέλιξης και της προοπτικής, της κοινωνικής συνοχής και της αλληλεγγύης, της δημιουργικής καινοτομίας και της βιώσιμης ανάπτυξης. Ο πολίτης του μεσαίου χώρου απαιτεί την Αξιοκρατία ως αφετηρία, την Ελληνική Παιδεία ως προαπαιτούμενο, την ηθική και πολιτική έκφραση ως αρχή της Δημοκρατικής λειτουργίας, το Κράτος σε ρόλο επόπτη των θεσμοθετημένων κανόνων. Απαιτεί ειλικρίνεια, αξιόπιστες πολιτικές και βασική συνεννόηση στην Εθνική Δέσμη στρατηγικών στόχων.
Ο πολίτης του μεσαίου χώρου είναι εδώ, «ανεβάζει και κατεβάζει» Κυβερνήσεις, τιμωρεί και προσβλέπει στο προσδοκώμενο όφελος. Εμπιστεύεται πρόσωπα, αδιαφορεί για τους αυτοχρισμένους «καθαρούς», έχει αλάνθαστο ένστικτο στα επικοινωνιακά κόλπα ακόμα και αυτών που τα καταγγέλλουν, έχει πολλαπλά φίλτρα για να εμπιστευτεί, πιστεύει στη συλλογικότητα, είναι έτοιμος να υποστεί θυσίες και να εμπιστευτεί αξιόλογες ηγετικές ομάδες με ομοιογένεια, αυτοπεποίθηση, ικανότητα και όραμα.
Σε μια περίοδο που τα ιδεολογικά ρεύματα παγκοσμίως αναζητούν νέες οδούς έκφρασης με βάση το νέο πλαίσιο ζωής και τις πραγματικές ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου και τις πολιτικές στρεβλώσεις διεθνώς, κρατούσα πολιτική έκφραση θα κατέχει όποιος θα πείθει για την ακρίβεια, την αποτελεσματικότητα και τη σφαιρική προσέγγιση των θέσεών του.
Αυτός που θα εκφράζει το σύγχρονο κοινωνικό πλειοψηφικό ρεύμα το οποίο μακριά από τα άκρα, θα αναζητεί το ρεαλισμό του παρόντος και την οραματική στρατηγική που θα δημιουργεί το μέλλον.
Φεβρωνία Πατριανάκου
Πρώην Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού
& Προγράμματος Ν.Δ.
Πρώην Βουλευτής Επικρατεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου