Στο Γεράκι, οι παραδόσεις και τα έθιμα τηρούνται, αυθόρμητα και αβίαστα. Ο ιερέας, ακούραστος, ξεκίνησε δύο ημέρες πριν, ώστε να προλάβει να αγιάσει και να ευλογήσει με τον Σταυρό, όλα τα σπίτια του χωριού των 1500 κατοίκων, ώστε να μην μείνει κανείς παραπονούμενος. Την παραμονή, πρωί πρωί, τα παιδιά χτυπούσαν πόρτες και κουδούνια, για να ψάλλουν: "Σήμερα τα Φώτα κι ο Φωτισμός, η χαρά μεγάλη κι ο Αγιασμός..."Ανήμερα, πλήθος κόσμου προσέρχεται ευλαβικά στην στολισμένη εκκλησία, να προσευχηθούν, να ευλογηθούν και να γιορτάσουν. Μαζί τους έχουν ένα μπουκαλάκι, ένα ποτήρι, τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο, συνήθως, ώστε να πάρουν "αγιασμό", να πιουν και να πάνε στα σπίτια τους "να αγιάσουν"... Ανάμεσά τους και πολλοί οικονομικοί μετανάστες, που κατοικούν στο χωριό, κατά τους χειμερινούς κυρίως μήνες, και εργάζονται στο μάζεμα των ελιών κ.ά.
Μετά το τέλος της λειτουργίας, ο ιερέας, κρατώντας τον Σταυρό, με τη συνοδεία του και μ΄όλο τον κόσμο, κατευθύνεται στην δεξαμενή (στην πισίνα), που βρίσκεται στην Κάτω Βρύση. Εκεί γίνεται ο καθαγιασμός των υδάτων, και το καθιερωμένο "πέταγμα" του Σταυρού, από τον ιερέα, υπό τον ήχο του απολυτικίου: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η της τριάδος εφανερώθη προσκύνησις...". Όπως κάθε χρόνο, έτσι και εφέτος, αρκετοί νεαροί κολυμβητές βούτηξαν στα κρύα νερά, ανταγωνιζόμενοι για το ποιος θα βρει το Σταυρό, ενώ ο κόσμος παρακολουθούσε με αγωνία.
Ο τυχερός που τον βρήκε, ευλογείται από τον ιερέα, ενώ παίρνει τον Σταυρό σε ένα δίσκο και περνάει, στην πλατεία και στα καφενεία, όπου ο κόσμος του δίνει χρήματα, τον "ασημώνει", και τον συγχαίρει...Α.Σαράντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου